To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
UBEZPIECZENIE WYPADKOWE
Ubezpieczenie wypadkowe - odpowiedzialność regulowana jest odrębnymi ustawami - w zasadzie ustawy te oparte są na zasadach ryzyka. Ustawy te wprowadzały odpowiedzialność cywilnoprawną, co miało swoje wady, m.in. długość postępowania, nieprzewidywalność rozstrzygnięcia, konieczność przeprowadzenia całego postępowania. Pracodawca ponadto musiał odprowadzić składkę na ubezpieczenie zapewniane przez zakład ubezpieczeniowy. Pierwsza ustawa wprowadzająca ubezpieczenie wypadkowe została wydana w 1884r. w Niemczech. Bismarck oparł koncepcje ubezpieczenia wypadkowego na ubezpieczeniach gospodarczych - konieczność zorganizowania odrębnego funduszu, do którego wpływała składka podzielona między pracodawcę a pracownika w stosunku 1:9. Przy czym pracodawcy ze względów humanitarnych przejęli część pracowniczą i opłacali całość składki. 1889r. wydano Ustawę Ubezpieczeniową Rzeszy, scalającą w Niemczech następujące ryzyka: chorobowe, wypadkowe, od śmierci/ starości żywiciela rodziny. Ustawa ta zaakceptowała stan faktyczny - nadała formę prawną obowiązkowi opłacania całej składki przez pracodawcę. Ponadto zwolniono pracodawcę od obowiązku ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej. Mimo to mógł zostać pociągnięty do odpowiedzialności cywilnoprawnej w przypadkach w ustawie przewidzianych - w przypadku wystąpienia kwalifikowanej winy jako przyczyny szkody ( wypadku przy pracy, a także, gdy ubezpieczenie wypadkowe nie pokrywało wszystkich szkód). Ubezpieczenie wypadkowe było podstawową formą zabezpieczenia szkód powstałych w wyniku wypadku - tak pozostał do dziś - odpowiedzialność cywilna jest „resztowa” - uzupełniająca. Poszkodowany nie może występować z powództwem cywilnym przed uzyskaniem świadczenia z ubezpieczenia wypadkowego.
W Polsce w tym zakresie wydano ustawę scaleniową w 1933r. - w krótkim czasie zabezpieczenie wypadków przy zatrudnieniu rozciągnięto na choroby zawodowe. Wprowadzono Fundusz Ubezpieczenia Wypadkowego, jako osobę prawną. Składka była opłacana wyłącznie przez pracodawcę( tak jak w ustawie Bismarcka) - model ten jest przyjęty wszędzie na świecie. Z funduszu są wypłacane świadczenia dla osób, które doznały szkód na osobie. Ubezpieczenia te były traktowane w sposób uprzywilejowany - uprzywilejowanie przejawiało się w wyższym wymiarze świadczeni, ponadto nie było konieczne spełnienie żadnego warunku dotyczącego stażu ubezpieczeniowego( objęto tym samym szkody doznane nawet w pierwszym dniu zatrudnienia). Ten model zostaje przejęty po drugiej Wojnie Światowej, przy czym do lat 50tych obowiązuje stary system, a w 1954r. zostaje dokonana pierwsza reforma zabezpieczenia emerytalno- rentowego. Wydany został Dekret o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin. Znajduje się tu całość świadczeń długoterminowych w tym renty wypadkowe, rodzinne, w razie śmierci pracownika w wypadku. Dekret wprowadza odrębną regulację świadczeń związanych z wypadkami w zatrudnieniu - jest to zdarzenie nagłe, wywołane przyczyną zewnętrzną, pozostające w związku z pracą - w tym w drodze do i z pracy - nie tylko w miejscu i czasie pracy. Dekret ten był wydany w szczególnych warunkach ekonomicznych i społecznych - ogromne zniszczenie kraju, duże ubóstwo społeczeństwa, wiele kalek - z tego punktu widzenia regulacja ta jest niewystarczająca, a poziom świadczeń zbyt niski. Dlatego też wprowadzono uzupełniającą odpowiedzialność zakładu uspołecznionego w drodze powództwa cywilnego, jeżeli zakład ten ponosi winę w organizacji pracy i naruszeniu przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Przesłanka ta powoduje, że szanse na uzupełniające świadczenie są minimalne. Udowodnienie jej było prawie niemożliwe - świadkami byli pracownicy tego samego zakładu.
(…)
… organizacyjne systemu oświaty, zajęć w szkole wyższej lub zajęć na studiach doktoranckich albo w czasie odbywania praktyki
przewidzianej organizacją studiów lub nauki;
8) przy pracy w Ochotniczych Hufcach Pracy na innej podstawie niż umowa o pracę;
9) przy pracy wykonywanej w ramach terapii zajęciowej w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej oraz publicznych zakładach opieki zdrowotnej;
10) przy wykonywaniu bezpośredniej ochrony przed klęskami żywiołowymi;
11) przy wykonywaniu funkcji członka komisji powołanej przez organ państwowy lub organ samorządu terytorialnego do przeprowadzenia wyborów lub referendum;
12) przy wykonywaniu świadczeń przez wolontariusza, o którym mowa w art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. Nr 96, poz. 873);
13) w trakcie uczestnictwa w centrum integracji społecznej.
<14) przy wykonywaniu przez bezrobotnego prac społecznie użytecznych, o których mowa w art. 73a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001, z
późn. zm.1)).>
…
… są:
- bezrobotni pobierający zasiłek dla bezrobotnych lub świadczenie integracyjne;
- wykonawcy umowy o pracę nakładczą;
- żołnierze niezawodowi wykonujący czynną służbę wojskową;
- osoby przebywające na urlopach wychowawczych pobierające zasiłek macierzyński,
- osoby pobierające świadczenie socjalne wypłacane w okresie przekwalifikowania;
- osoby pobierające świadczenie szkoleniowe po ustaniu zatrudnienia…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)