To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
OD TWORZENIA MIEJSC AKTYWNYCH DLA WSPÓLNOT PRZEZ „MEBLOWANIE” PRZESTRZENI
DO SPOŁECZEŃSTWA OBYWATELSKIEGO.
HISTORIA PROGRAMU I JEGO GŁÓWNE ZAŁOŻENIA. Project for Public Spaces PPS (Projekt dla przestrzeni publicznych) jest wielkim programem rewitalizacji przestrzeni publicznych. Powstał w Stanach Zjednoczonych w roku 1975 jako fundacja non - profit. Jego założycielem i prezesem do chwili obecnej jest Fred Kent. Fundacja współpracowała dotychczas z 1200 wspólnotami w Stanach Zjednoczonych i innych krajach. Program PPS ma charakter otwarty. Jego antycypacją był program Street Life Project prowadzony we wczesnych latach siedemdziesiątych (począwszy od roku 1971) przez Williama H. Whyte'a, który stał się głównym metodologiem Project for Public Spaces. Whyte tworzył program i aktywnie uczestniczył w jego praktycznym wdrażaniu. Project for Public Spaces działa na dwóch głównych płaszczyznach. Pierwszą jest aktywna pomoc mieszkańcom - obywatelom w przebudowie swoich wspólnot. Drugą - jest uczestnictwo w dużych programach, w których przekształcane są lub budowane przestrzenie i obiekty publiczne.
W zakresie aktywnej pomocy mieszkańcom program dąży do przekształcenia przestrzeni publicznych w miejsca kreujące autentyczne, żywe wspólnoty. Dużą wagę przywiązuje do podtrzymywanie procesu rewitalizacji. Dla stymulacji procesów partycypacji operuje zbiorami katalogów elementów i zasad postępowania w zagospodarowaniu przestrzeni publicznych. Rządzą programem dwie podstawowe zasady.
Pierwsza zasada polega na tworzeniu miejsc aktywnych poprzez „umeblowanie przestrzeni”. Owo umeblowanie ma stworzyć potencjalne okazje do kontaktów między ludźmi. W jakimś stopniu zasada ta stanowi kontynuację metodologii Christophera Alexandra wyłożonej przez niego w „Pattern Language”. Katalog elementów-wzorców oferowany przez PPS jest uboższy w porównaniu z ogromnymi zasobami zbioru Alexandra, ale jego atutem jest praktyczne wdrożenie projektów. Drugą zasadą programu, a zarazem jego dalekosiężnym celem jest wzmocnienie identyfikacji ludzi z przestrzenią publiczną miejsca zamieszkania i wdrażanie ludzi do działalności publicznej. Osłabienie poczucia identyfikacji z przestrzenią publiczną miejsca zamieszkania - zjawisko obecnie powszechne - powoduje wzrost zagrożenia bezpieczeństwa. Typowe jest zwłaszcza zawężanie poczucia identyfikacji wyłącznie do obszaru własnego mieszkania czy domu. Project for Public Spaces przeciwdziała w sposób aktywny tym niekorzystnym trendom. W swoim katalogu zaleceń proponuje różne formy zaangażowania w kształtowanie najbliższej otaczającej przestrzeni publicznej. Katalog zaleceń jest ułożony według zasady gradacji. W pierwszych zapisach mówi o niewielkich interwencjach w najbliższym otoczeniu własnego domu. W końcowych zaleceniach katalog propaguje włączanie się w lokalną politykę. Takie pozytywne „zawłaszczanie” przestrzeni publicznej stanowi wstęp do kształtowania prawdziwego społeczeństwa obywatelskiego. Społeczeństwa, które identyfikuje się z miejscem zamieszkania, jego przestrzenią publiczną, dba o nią. Celem drugiej zasady programu PPS jest stymulacja zachowań obywatelskich - kreacja społeczeństwa obywatelskiego w oparciu o identyfikację z przestrzenią publiczną miejsca zamieszkania.
(…)
…” (PLACEMAKING) DLA WSPÓLNOT POPRZEZ „UMEBLOWANIE” PRZESTRZENI.
W programie zdefiniowano cztery kluczowe własności dobrej - aktywnej przestrzeni publicznej (miejsca):
Łatwy dostęp i dogodne połączenia. Należy poszerzać chodniki, zwłaszcza przy przejściach dla pieszych, lepiej równoważyć ruch pieszy z innymi rodzajami komunikacji (pojazdy, rowery, dostawa, pojazdy przejeżdżające tranzytem itd.); budować większą ilość wygodnych przejść dla pieszych; tworzyć udogodnienia dla rowerzystów (ścieżki, parkingi, schowki); wypełniać puste działki zabudową - stwarzając ciągłość wrażeń dla przechodniów.
Stwarzanie okazji do różnego rodzaju działań. Należy m.in. kreować w przestrzeni publicznej punkty „ogniskujące” przyciągające ludzi; wprowadzać urządzenia i ułatwienia, które wspierałyby ulubione rodzaje zajęć, gier…
… społecznych. Projekt odnowy Bryant Park w Nowym Jorku jest uznawany również przez kryminologów za przykład udanego programu. Para wybitnych amerykańskich kryminologów George L. Kelling i Catherine M. Coles opisują go w swojej słynnej książce: Wybite szyby. Jak zwalczyć przestępczość i przywrócić ład w najbliższym otoczeniu. Wydawnictwo Media Rodzina, Poznań 2000.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)