To tylko jedna z 8 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
J. Trzebiński Narracja jako sposób rozumienia świata (str. 36 - 78 ) AUTONARRACJE Tworzący narrację podmiot jest (zwykle!) ich pierwszoplanowym bohaterem. Schemat narracji zawiera: 1. opis podmiotu (motywy, zdolności, atrybuty)
2. Opis innych - partnerów podmiotu
3. Charakterystyczne dla danej sfery wartości, stanowiąc przesłankę intencji głównych bohaterów
4. możliwe komplikacje
5. warunki i sposoby przezwyciężania komplikacji i realizowania intencji
Treść autonarracji determinuje zachowania jednostki. Kształtuje się narracyjna tożsamość bohatera oraz jego narracyjna motywacja.
Narracyjna tożsamość Ja - podmiot zmieniający się w zmieniających się sytuacjach (historie zmienności losu)
Stabilność narracyjnej tożsamości wynika ze zrozumienia przebiegu ważnej dla jednostki historii, która przeżywa. Niezbędne do urzeczywistnienia się autonarracji: - partnerzy (jednostka ma udział w budowaniu ich tożsamości, będzie dbała o związek z jej autonarracją)
- szeroko rozumiana publiczność, potwierdzająca atrybuty ważne dla narracyjnej tożsamości
Autonarracje stanowią poznawczy kontekst działań jednostki, ponieważ kształtują rozumienie przez jednostkę jej celów, planów oraz otoczenia. Narracyjna motywacja Autonarracja wynika z 2 mechanizmów motywacyjnych:
1. Działania jednostki i towarzyszące im myśli i emocje rodzą się i rozwijają jako elementy współtworzące określoną opowieść. motywacyjny mechanizm ukierunkowany na znalezienie sensu dla siebie w biegu zachodzących zdarzeń , poprzez nadanie własnym działaniom i ich rezultatom określonej narracyjnej funkcji w kontekście dziejącej się, zrozumiałej historii.
Jest to szczególny przypadek autonomicznych procesów rozumienia, sterowanych przez zaktywizowany schemat poznawczy. (mówiąc prosto: aktywizuje się pewien schemat i działania ukierunkowują się na podtrzymanie go)
2. intencje, postawy, uczucia są subschematami (składnikami) schematów autonarracyjnych. Determinują one krystalizację aspiracji, ideałów, wizji pożądanej przyszłości. Treści te mocno osadzone w danej kulturze.
Regulują nie tylko czysto poznawcze procesy rozumienia własnej osoby, ale kształtują też realne emocje i motywacje - to stanowi przesłankę realnych działań.
Zawierają dwa rodzaje procesów:
1. procesy rozumienia siebie (czego chcę? czego się obawiam?)
2. procesy konstruowania procesu doświadczania własnych emocji
Treść emocji i motywów jednostki jest kształtowana w toku interpretowania przez nią zdarzeń w których uczestniczy jako określonych historii.
(…)
… jednostki do forsowania realizacji planu, pomimo zakłóceń zewnętrznych i wewnętrznych
Autonarracyjna interpretacja wydarzeń umacnia wolę realizacji podjętych decyzji i planów w obliczu przeciwności.
Strukturalizacja czasu Niższe poczucie presji czasu
Emocje towarzyszące działaniu - tym częściej przeżywa emocje uwikłane w toczące się zdarzenia i własne działania, a tym rzadziej emocje są przejawem wyabstrahowanych z toku zdarzeń refleksji i autorefleksji
Wicklund, Kuhl - osoba o autonarracyjnym nastawieniu do własnych spraw powinna funkcjonować w ramach "orientacji dynamicznej", oznaczającej zaangażowanie - emocjonalne - w aktualnie toczące się zdarzenia i realizację planów. Jest to przeciwieństwo orientacji statycznej - zaangażowanej w ewaluację otoczenia i własnej osoby. AUTONARRACJE A MYŚLENIE…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)