To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Dr. Zbigniew Świderski
Prawo cywilne i handlowe państw obcych
Wykład VII – Treść umowy międzynarodowej sprzedaży towarów oraz skutki jej naruszenia
Z treść umowy musi wynikać oznaczenie jej stron, czyli wskazanie sprzedawcy i nabywcy. Sprzedającym
i kupującym musi być podmiot prawa cywilnego. Może być to, zatem osoba fizyczna, osoba prawna i prawne
jednostki organizacyjne, zwane ułomnymi osobami prawnymi.
Nie każda jednostka organizacyjna może wystąpić, jako sprzedawca lub kupujący. Oddział
przedsiębiorstwa na ogół jest jednostką organizacyjną przedsiębiorstwa niewyposażoną w osobowość prawną
oraz zdolność do czynności prawnych. Zatem sam oddział nie będzie stroną umowy. Stroną umowy będzie osoba
prawna, w strukturze, której oddział został wyodrębniony. Oddział w obrocie wystąpi jedynie, jako jednostka
organizacyjna osoby prawnej. Odział, bowiem tworzony jest w obrębie jednostki prawnej. I to ta jednostka
prawna, jako osoba fizyczna lub prawna jest stroną umowy.
W postępowaniu sądowym istotne jest ustalenie stron umowy, jeśli umowa ich nie skazuje.
Strony umowy identyfikowane są przez:
Nazwę, pod którą występują w umowie. Nazwą tą jest firma – rozumiana, jako nazwa
przedsiębiorstwa. Na ogół w przypadku firmy osoby fizycznej musi być zachowany element
prawdziwości. Polega on na posłużeniu się w firmie nazwiskiem przedsiębiorcy (tu osoby
fizycznej). Sytuacja ta powtarza się w przypadku spółek handlowych osobowych. Np. spółki
jawnej. Jest tak we Francji, Niemczech oraz RP.
W przypadku osób prawnych – spółek akcyjnych – firma kształtowana jest swobodnie. Nie
muszą w niej zostać użyte nazwiska udziałowców czy założyciela. Firmy są utrwalane nie tylko
w dokumentach przedsiębiorców, ale i w odpowiednich rejestrach sądowych. Firma ma
wynikać z odpowiednich dokumentów – wyciągów z wspomnianych rejestrów.
Przedsiębiorca jest identyfikowany poprzez siedzibę. Niejednokrotnie firma jest tożsama z
siedzibą. Np. Tymbark. Zdarza się też tak, że siedziba zostaje ujęta, jako element firmy. Np.
Giełda papierów wartościowych w Warszawie SA. Siedziba może być ustaloną ogólnie. Na ogół
jest nią miejscowość, w której przedsiębiorca ma przedsiębiorstwo.
Artykuł 10 konwencji wiedeńskiej mówi o siedzibie firmy.
Artykuł 10
W rozumieniu niniejszej konwencji:
(a) jeżeli strona posiada więcej niż jedną siedzibę handlową, za siedzibę handlową uważa się tę,
która ma najściślejszy związek z umową i z jej wykonaniem, ze względu na okoliczności znane
stronom lub rozważane przez nie w jakimkolwiek czasie przed zawarciem lub w chwili zwarcia
umowy;
(b) jeżeli strona nie posiada siedziby handlowej, przyjmuje się miejsce jej stałego zamieszkania.
Dzięki art. 10 następuje legalne wskazanie siedziby przedsiębiorstwa, które to przedsiębiorstwo
znajduje się w różnych miejscach.
W treści umowy musi zostać oznaczony przedmiot umowy. Może się to spełnić przez samo wskazanie
oznaczenia rodzaju umowy. Rodzaj ten pochodzić musi z ustawodawstwa.
Umowy nienazwane – to umowy nieoznaczone przez prawo, co do rodzaju. Mogą być zawierane, mimo
tego, że brak jest regulujących je przepisów. Szczególnie regulujących ich formę.
Strony mogą wskazać świadczenie charakterystyczne dla umowy.
Dr. Zbigniew Świderski
Prawo cywilne i handlowe państw obcych
Wykład VII – Treść umowy międzynarodowej sprzedaży towarów oraz skutki jej naruszenia
W umowach sprzedaży oznaczenie przedmiotu umowy dokona się poprzez oznaczenie towaru. Powinno
się ściśle określi
(…)
… strony. Dokonanie
ustaleń w tym względzie jest nader istotne. Ustalenia takie skutkują, bowiem spełnieniem obowiązku sprzedawcy
dotyczącego przeniesienia prawa własności. Jest to istotne na przykład dla ubezpieczyciela i podmiotu
ubezpieczającego. Ubezpieczyć przedmiot sprzedaży musi ten, na kim spoczywa prawo własności a co za tym
idzie również ryzyko związane z towarem.
Obowiązki kupującego określa art. 53 i dalsze. Wyróżnić można dwa zasadnicze obowiązki:
1. Zapłata ceny polegająca na spełnieniu świadczenia pieniężnego (wymagającego użycia
pieniądza). Świadczenie pieniężne nie może zostać spełnione za pośrednictwem czeku,
bowiem nie jest on pieniądzem. Pieniądz może występować, jako znaki pieniężne (gotówka)
lub zapisy rachunków bankowych.
2. Odebranie rzeczy. Obowiązek jednej ze stron…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)