To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Traktat lizboński (oficjalnie - Traktat z Lizbony zmieniający Traktat o Unii Europejskiej i Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską ) — to umowa międzynarodowa zakładająca m.in. reformę instytucji Unii Europejskiej , podpisana 13 grudnia 2007 roku w Lizbonie . W stosunku do państw-stron Traktat wszedł w życie 1 grudnia 2009 Główne ustalenia Traktatu Lizbońskiego: Unia Europejska, jako organizacja międzynarodowa, nabywa osobowość prawną. Wzmocniona została rola Parlamentu Europejskiego, który został wyposażony w nowe kompetencje w dziedzinie prawodawstwa unijnego, budżetu i umów międzynarodowych. Większe możliwości udziału parlamentów krajowych w pracach UE, w szczególności dzięki nowemu mechanizmowi gwarantującemu, że UE będzie podejmować działania jedynie, jeżeli na szczeblu unijnym można osiągnąć lepsze wyniki (zasada pomocniczości). Odstąpienie od nazwy konstytucja, jak też od unijnych symboli Unii, takich jak flaga i hymn by nie sugerować państwowość Unii Europejskiej. Zrezygnowano również z nowego nazewnictwa aktów prawnych (ustawa, ustawa ramowa) na rzecz dotychczasowych nazw (rozporządzenie, dyrektywa). Obywatelom Unii Europejskiej, w liczbie co najmniej 1 mln osób z różnych krajów, przysługuje inicjatywa obywatelska w zakresie unijnego prawodawstwa. Traktat lizboński przewiduje, że od 2014 r. w Komisji każdorazowo będą zasiadać przedstawiciele dwóch trzecich państw Unii, a sprawiedliwą reprezentację zapewni system rotacyjny. W Traktacie przewidziano możliwość wystąpienia z UE i sposób w jaki dane państwo może ją opuścić. Traktat stanowi, że Unia i jej państwa członkowskie działają wspólnie w duchu solidarności, jeżeli którekolwiek państwo członkowskie stanie się przedmiotem ataku terrorystycznego lub ofiarą klęski żywiołowej bądź katastrofy spowodowanej przez człowieka. Obywatel ma prawo zaskarżyć do trybunału przepis, który w jego mniemaniu narusza któreś z gwarantowanych przez Unię praw podstawowych Od 2014 roku Rada Unii Europejskiej(ministrowie poszczególnych resortów) i Rada Europejska (szefowie rządów) będą podejmowały decyzje wg zasady podwójnej większości państw (min. 55%) i obywateli ( min 65%). Do zablokowania decyzji potrzeba będzie ponad 45 proc. państw lub 35 proc. ludności zamieszkującej co najmniej cztery państwa. Parlament Europejski liczy 751 eurodeputowanych, od 6 do 96 z kraju członkowskiego UE. Liczba eurodeputowanych z każdego kraju członkowskiego jest zależna od liczby ludności tego kraju.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)