Tobor pływający żeglugi śródlądowej

Klasyfikacja i podstawowe parametry techniczne i eksploatacyjne taboru pływającego  żeglugi śródlądowej.    * Zespoły holowane (system nieekonomiczny):  - mniejsza sprawność hydrodynamiczna  - większa energochłonność  - większa pracochłonność    * Barka z własnym napędem (motorowe):  - poprawa warunków pracy załogi  - zwiększenie prędkości i niezawodności przewozów  - wysokie koszty budowy barek motorowych    * Zestawy pchane:  - obniżenie stosunku mocy do ładowności  - obniżenie liczby załogi oraz zmniejszenie jej wysiłku fizycznego w czasie podróży i  manewrów  - możliwość ładowania barek urządzeniami o wysokiej wydajności, bez ryzyka nadmiernych  obciążeń konstrukcji kadłubów  - niezależne dysponowanie barkami i pchaczami  - możliwość dowolnego formowania zestawów w zależności od warunków nawigacyjnych  lub potrzeb przewozowych  - obniżenie kosztu budowy barek w odniesieniu do ich ładowności, co wynika z uproszczeń  konstrukcyjnych i wyposażeniowych  - ryzyko kolizji z obiektami pływającymi i hydrotechnicznymi  - uciążliwość eksploatacji zestawów pchanych na wodach sfalowanych  - ujemne skutki wzmożonego napięcia psychicznego u osób kierujących zestawami    * Systemy „combi”:  - połączenia sztywne i przegubowe (kanały)  - oszczędność personelu pływającego  - wzrost stosunku nośności do liczby załogi  - obniżka nakładów inwestycyjnych i skrócenie czasu operacji przeładunkowych.    ... zobacz całą notatkę