Klasyfikacja i podstawowe parametry techniczne i eksploatacyjne taboru pływającego żeglugi śródlądowej. * Zespoły holowane (system nieekonomiczny): - mniejsza sprawność hydrodynamiczna - większa energochłonność - większa pracochłonność * Barka z własnym napędem (motorowe): - poprawa warunków pracy załogi - zwiększenie prędkości i niezawodności przewozów - wysokie koszty budowy barek motorowych * Zestawy pchane: - obniżenie stosunku mocy do ładowności - obniżenie liczby załogi oraz zmniejszenie jej wysiłku fizycznego w czasie podróży i manewrów - możliwość ładowania barek urządzeniami o wysokiej wydajności, bez ryzyka nadmiernych obciążeń konstrukcji kadłubów - niezależne dysponowanie barkami i pchaczami - możliwość dowolnego formowania zestawów w zależności od warunków nawigacyjnych lub potrzeb przewozowych - obniżenie kosztu budowy barek w odniesieniu do ich ładowności, co wynika z uproszczeń konstrukcyjnych i wyposażeniowych - ryzyko kolizji z obiektami pływającymi i hydrotechnicznymi - uciążliwość eksploatacji zestawów pchanych na wodach sfalowanych - ujemne skutki wzmożonego napięcia psychicznego u osób kierujących zestawami * Systemy „combi”: - połączenia sztywne i przegubowe (kanały) - oszczędność personelu pływającego - wzrost stosunku nośności do liczby załogi - obniżka nakładów inwestycyjnych i skrócenie czasu operacji przeładunkowych.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)