To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Teoria zarządzania dywidendą
Koszt kapitału akcyjnego.
Akcjonariusz może uzyskać dwojakie korzyści:
Dywidenda - im wyższa dywidenda, tym większe obciążenie firmy i większy koszt kapitału oraz wyższe wymagania.
Cena rynkowa z akcji - im wyższa tym mniejsze „ciśnienie” na dywidendę - firma może zachować część dywidendy, ponieważ akcjonariusz będzie zadowolony, że jego akcję rosną (będzie mógł je sprzedaż z zyskiem). Zatem im wyższa cena akcji, tym mniejsze obciążenie i niższy koszt kapitału.
Teoria nieistotności dywidend Modiglianiego - Millera.
Na podstawie modelu przedstawianego poprzednio utworzony został model dywidendowy oparty częściowo na modelu Gordona. Założenia modelu zostały w większości skopiowane z modelu struktury kapitałowej.
Założenia:
Brak podatków - jak wiadomo podatki determinują zachowanie inwestora, dlatego pozbyto się tego czynnika.
Brak kosztów maklerskich i transakcyjnych - gdy koszty te są wysokie, to mogą znacznie wpływać na zachowania akcjonariuszy (np. początkowy koszt prowizji w biurze maklerskim w Polsce wynosił 2% od każdego działania, zatem, aby móc zarobić trzeba było mieć stopę zwrotu powyżej 4%, ponieważ 2% oddawało się do biura za zakup i kolejne 2% przy sprzedaży akcji. Powodowało to, że akcjonariusze wykonywali zaledwie kilka ruchów w ciągu roku, wyczekując odpowiednich momentów lub trzymali akcje dla dywidendy). Jednakowe preferencje inwestorów wobec zysków kapitałowych i dywidend - trzeba założyć, że nie ma subiektywnych upodobań, co do wyboru. W rzeczywistości ludzie posiadają indywidualne preferencje - jedni wolą czekać spokojnie i otrzymywać dywidendę każdego roku; inni wolą obracać akcjami przez cały czas czerpiąc zyski z ich sprzedaży.
Polityka inwestycyjna spółki nie zależy od polityki dywidend - zakładamy, że spółka nie organizuje swoich finansów tak, aby płacić wysokie lub niskie dywidendy. Symetria informacyjna dotycząca przyszłych inwestycji spółki - należy pamiętać o tym, że jeśli jesteśmy inwestorami, to najczęściej o spółce, której jesteśmy współwłaścicielami wiemy niestety dość niewiele. Informacje giełdowe docierają do nas z ogromnym opóźnieniem - w pierwszej kolejności wiedzą o nich władze spółki i jej pracownicy i to właśnie oni w największym stopniu korzystają finansowo z danej sytuacji. Najczęściej akcjonariusze dowiadują się o szansach i możliwościach zainwestowania jako ostatni - jest to asymetria informacyjna. Założenie symetrii oznacza, że wszyscy o wszystkim doskonale wiedzą, otrzymują informację w tym samym momencie i mają tyle samo czasu na reakcje (co jest oczywiście założeniem wyłącznie teoretycznym i niemożliwym do zrealizowania w rzeczywistości).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)