To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
TEORIA WZROSTU SOLOWA. OGÓLNE OMÓWIENIE, PODSTAWOWE ZAŁOŻENIA I WNIOSKI.
Teoria wzrostu gospodarczego stawia sobie pytania:
- Jak przesunąć dochód?
- Od czego zależy tempo rozwoju gospodarczego?
- Czy kraje słabiej rozwinięte dogonią kraje najbogatsze?
Aby odpowiedzieć na te pytania posługujemy się dwoma podejściami:
a) Teoria wzrostu - polega na modelowaniu, poszukiwaniu modelu, który opisuje zależności z jednej strony między czynnikami produkcji, oszczędnościami, inwestycjami, a z drugiej strony wzrostem gospodarczym, tempem wzrostu, poziomem dochodu.
b) Rachunkowość wzrostu, czyli próba wyliczenia, oszacowania jak poszczególne zmienne w gospodarce wpływają na wzrost gospodarczy.
Te podejścia się uzupełniają, bo najpierw musimy wziąć dane, a później je oszacować.
Ekonometria- zajmuje się dobieraniem najlepszych funkcji, parametrów do danych jakie mamy z gospodarki. Łączy teorię z tym co mamy faktycznie w gospodarce
Funkcja musi być maksymalnie prosta, ale musi też przystawać do rzeczywistości.
Teoria wzrostu gospodarczego Solowa.
Model ten pokazuje jak oddziaływają między sobą wzrost kapitału, pracy i technologii, a także jak te 3 elementy oddziaływają na dochód.
Solow budował model w oparciu o dochód per capita (na osobę lub zatrudnionego).
Założenia:
- liczba ludności w całej populacji jest stała
- stałe przychody skali
- dochód per capita
- brak rządu w gospodarce, dlatego: G = T = 0
Potrzebna jest funkcja ze stałymi korzyściami skali, by opierać się na dochodzie per capita.
Do modelu Solowa najlepiej pasuje funkcja Cobba-Douglasa.
Y = F(K,L) //:L
Y/L = f(K/L,1)
y=f(k) ← strona podażowa gospodarki
Y=C+I //L
y= c+ i ← strona popytowa c- konsumpcja na osobę i- inwestycje na osobę
c= (1-s) y - część dochodu przeznaczona na konsumpcję s- stopa oszczędzania
y= (1-s)y+ i
i= s ∙y s - część dochodu przeznaczona na inwestycje (oszczędności)
Element, który jest ważny w długim okresie to deprecjacja kapitału.
Kapitał jest wynikiem 2 elementów:
- inwestycje (przyrost kapitału)
- zużycie kapitału (deprecjacja)
Δk = i - δk δk- jaka część kapitału zostanie zużyta podczas produkcji
funkcja jednej zmiennej; o wiele prościej narysować niż funkcję dwóch zmiennych
i= s·f(k)- funkcja produkcji
Jest to funkcja jednej zmiennej- dzięki temu, że Solow podzielił to licząc per capita
Wyniki:
- ilość kapitału w gospodarce determinuje nam wielkość produkcji na 1 zatrudnionego.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)