Endogeniczny model wzrostu gospodarczego - omówienie

ENDOGENICZNY MODEL WZROSTU GOSPODARCZEGO.
Dochód jest funkcją kapitału
Y= A K
Tempo wzrostu zależy od K, a to od dochodu
Założenia modelu Solowa powodują, że model ten nie tłumaczy występowania długookresowego wzrostu gospodarczego (nie wiadomo kto miałby finansować postęp technologiczny, który jest konieczny dla zapewnienia wzrostu w długim okresie). Dlatego też część ekonomistów zaczęła szukać takich rozwiązań, które pozwoliłyby wyeliminować tą ułomność. W ten sposób powstały endogeniczne modele wzrostu, których najprostszą wersją jest model AK. Utrzymuje on podstawowe założenia modelu Solowa, jednak zgodnie z jego założeniami funkcja produkcji przyjmuje postać:
Y = AK gdzie kapitał zawiera w sobie również czynnik ludzki (kapitał ludzki)
W postaci per capita otrzymujemy zatem:
y = Ak
Podobnie jak w modelu Solowa przyrost kapitału jest równy:
yk = i - δk - nk = sf(k) - (δ+n)k
A zatem stopa wzrostu produkcji jest proporcjonalna do stopy wzrostu kapitału i analogicznie do modelu Solowa wyraża się wzorem:
yk = k /k = i/k - (δ+n) = sf(K,A)/k - (δ+n)
Jeżeli jednak do powyższego wzoru podstawimy funkcję produkcji AK to okazuje się, że model ten przewiduje nieograniczony, dodatni wzrost gospodarczy zawsze gdy
sA(δ+n):
yk=k/k = sAk/k - (δ+n) = sA - (δ+n)
Możemy to przedstawić graficznie, podobnie jak dla modelu Solowa. Widać wyraźnie, że dla sA(δ+n) będziemy mieć zawsze dodatnią stopę wzrostu, niezależnie od ilości kapitału w gospodarce. Co więcej, utrzymanie dodatniej stopy wzrostu jest możliwe nawet jeżeli A nie ulega zmianom. Model ten pokazuje również, że gospodarki z wyższą stopą oszczędności i poziomem technologicznym zawsze będą miały wyższą stopę wzrostu. A zatem brak jest tutaj możliwości dla wystąpienia procesu konwergencji.
... zobacz całą notatkę