Teoria poznania na przestrzeni wieków

Wczesne chrześcijaństwo Św. Augustyn IV w.
Poznanie intelektualne + intuicja
Autorefleksja à poznanie prawdy
Iluminacja: oświecenie Boże „ Mylę się więc jestem” Średniowiecze Św. Tomasz z Akwinu XIII w. Niczego nie ma w umyśle, czego uprzednio ni było w zmysłach XVI wiek Andreas Vesalius Mózg - siedliskiem umysłu De humani corporis fabrica (1543 r.) XVII wiek / Nowożytność René Descartes (Kartezjusz) Res extensa / Rzecz rozciągła = ciało Res cogitans / Rzecz poznająca = myśl i dusza
Szyszynka Cogito ergo sum Punkt wyjścia: doświadczenie wewnętrzne
W odniesieniu do doświadczenia wewnętrznego uznaje się własne istnienie
Czy człowiek może poznać obiektywną prawdę?
Wartościowe: nie zmysły, lecz pojęcia wrodzone
Wyodrębnił teorię poznania Nowożytność John Locke / „Badania nad ludzkim umysłem” / Jedynie wartościowe poznanie: percepcja zmysłowa
Gotfierd Leibniz / „Nowe badania nad ludzkim umysłem”
David Hume / „Traktat o naturze ludzkiej”
Immanuel Kant
Epistemologia - dyscyplina filozoficzna
„Krytyka czystego rozumu”, „Krytyka praktycznego rozumu”, „Krytyka władzy sądzenia”
Człowiek niezdolny do poznania rzeczy istniejących niezależnie od niego (rzeczy samych w sobie)
Człowieka poznaje jedynie własne akty poznawcze i ich wytwory (rzeczy dla nas)
... zobacz całą notatkę