To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Techniki tyczenia poziomego położenia punktu, kierunku pionu oraz kierunku dowolnych płaszczyzn
Tyczenie lokalizacyjne jest to wskazywanie położenia tyczonego punktu, kierunku lub płaszczyzny. Podstawą odniesienia przy pracach tyczeniowych jest tzw. baza tyczenia. Może ją stanowić osnowa lokalna lub odcinek bazowy.
Częstym zadaniem praktycznym jest zagęszczanie odcinka punktami pośrednimi (interpolacja) lub też przedłużanie odcinka poza punkty bazowe (ekstrapolacja). Ze względu na błędy tyczenia interpolacja jest dokładniejsza i możliwa do realizacji prostymi technikami bezpośrednimi (metody obserwacji optycznej), natomiast przedłużanie odcinka bazowego zwielokrotnia błędy lokalizacyjne punktów bazowych i jest zalecane tylko w obszarze niewielkich zakresów przedłużeń.
Odkładanie kąta, tyczenie kierunku. Odkładanie wartości kąta od zadanej bazy tyczenia polega na realizacji zmiany kierunku układu celowniczego teodolitu (lunety), zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara w stosunku do kierunku bazy ustalonego jako zero. Aby to zadanie zrealizować, należy:
— scentrować teodolit ustawiony na statywie nad punktem bazowym (stanowiskiem),
— wycelować na koniec bazy tyczenia i wyzerować wartość kierunku poziomego,
— obracać alidadę instrumentu do momentu uzyskania pożądanego odczytu koła poziomego,
— zaznaczyć kierunek przez stabilizację punktu pomocniczego na kierunku tyczonym. Odkładanie długości to odkładanie wartości stanowiącej element tyczenia. W celu realizacji tego zadania należy:
— scentrować tachimetr (dalmierz) ustawiony na statywie nad punktem bazowym (stanowiskiem), — w zadanym kierunku w przybliżonej odległości ustawić reflektor pryzmatyczny i wycelować na niego instrument (dalmierz),
— dokonać pomiaru oraz odpowiednich redukcji z tym związanych (atmosferycznej i geometrycznej),
— porównać rezultat pomiaru z wartością oczekiwaną (nominalną wartością tyczenia),
— skorygować położenie punktu i powtórzyć tyczenie.
Tyczenie położenia punktu polega na równoczesnym odkładaniu odpowiedniej wartości kąta oraz odległości względem odcinka bazowego. W najnowszych technologiach pomiarowych stosowanych w geodezji jest możliwe lokalizowanie punktu o określonych współrzędnych także przy wykorzystaniu Globalnego Systemu Pozycyjnego (GPS) (rys. 4.26). Ograniczeniem stosowania tego systemu jest konieczność zapewnienia widoczności do grupy satelitów systemu. W pracach na rozległych obszarach otwartych (np. w budownictwie drogowym) stosowanie tych technik jest bardzo praktyczne, szybkie i wystarczająco dokładne (ok. 1 cm). Tyczenie pionu jest to wskazywanie spodka rzutu punktu lub jego przeniesienie na wyższy poziom w stosunku do punktu będącego punktem odniesienia. Zadanie to może być realizowane przy użyciu teodolitu lub pionownika. Pionowanie przy użyciu pionownika automatycznego polega na:
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)