To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
System kursu walutowego w Polsce - główne dylematy w I połowie lat 90-tych.
Pierwszy dylemat przebiegał na linii walki eksportu z inflacją.
1) Konkurencyjność cenowa eksportu - walka z inflacją.
2) Stwarzanie stabilnych warunków dla podmiotów uczestniczących w handlu zagranicznym - ograniczanie napływu kapitału o charakterze spekulacyjnym.
W rezultacie w końcu 1991 roku wprowadzono system pełzającej dewaluacji, którego celem było znalezienie kompromisu pomiędzy wymaganiami walki z inflacją a promowaniem eksportu. Tego rodzaju rozwiązanie było skuteczne jedynie w pierwszej połowie lat 90-tych.
Polityka stabilizacyjna w I połowie lat 90-tych realizowana była w warunkach wysokiego stopnia zrównoważenia.
System kursu walutowego w Polsce - główne dylematy w II połowie lat 90-tych.
1) Coraz wyższy stopień zewnętrznego otwarcia i korzyści z tego płynące - konieczność zachowania wyższego niż za granicą poziomu stóp procentowych.
2) Zainteresowanie międzynarodowego kapitału spekulacyjnego rynkiem walutowym złotego - aprecjacja złotego. W rezultacie stopniowo upłynniono kurs złotego.
Negatywny skutek uboczny: wzrost ryzyka kursowego dla eksportów i podniesienie kosztów zawierania transakcji w handlu zagranicznym. Główna korzyść: oddalenie ryzyka wybuchu kryzysu walutowo-finansowego, ograniczenie spekulacji polską walutą, obniżenie kosztów prowadzenia polityki pieniężnej i odzyskanie przez nią autonomii.
I połowa lat 90 zrezygnowano z pełnej swobody przepływów kapitałowych. Antyinflacyjna kotwica. 01.01.1990 r. reaktywowany mechanizm rynku walutowego. Polska wyszła od rozwiązania systemowego w postaci stałego kursu walutowego. Nierównowaga zewnętrzna wyraża się w postaci deficytu na rachunku bieżącym.
II problem makroekonomiczny jest problem kryzysu o różnym charakterze:
• walutowym
• walutowo-finansowym
• finansowym
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)