To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wykład 5 (18.03.2008) Syn Boży W Egipcie był to zwrot używany wyłącznie w odniesieniu do królów (synów boga Słońce - Re), których uważano za synów naturalnych. Tytuł ten był fundamentem autorytetu króla i jego nietykalności.
U Sumerów i Babilończyków uważano, że król jest adoptowanym synem Boga. W momencie objęcia tronu Bóg brał króla w swoją opiekę. Starożytny Rzym, tam tytuł ten przysługiwał cesarzom, władcom.
Kiedy władza cesarska ugruntowała się w Rzymie, w tradycję weszło, że każdy cesarz jest adoptowanym synem bożym. Z tym, że w Rzymie najmniej się tym przejmowano - był to raczej tytuł honorowy.
Kiedy Marek pisze swoją ewangelię, panuje boski Neron. Izrael 2 Sm 7,12nn (w. 14, „Ja będę mu Ojcem, a on będzie Mi synem”)
Już te słowa wskazują na to, że każdorazowy spadkobierca cieszy się szczególną opieką Boga.
Ps 2,7 - tę świadomość wyrażają już psalmiści.
Adopcja króla przez Boga, tytuł ten jest tytułem honorowym.
Jeżeli uczniowie mówią o Jezusie jako o Mesjaszu, to również mają prawo nazywać Go Synem Bożym.
W przypadku Jezusa uczniowie podejmują głębszą refleksję. Refleksje te pozwalają odkryć, że w życiu Jezusa jest wiele momentów wskazujących na wyjątkowość Jezusa. Jest On więc rzeczywistym Synem Bożym.
Marek pokazuje proste dowody, momenty z życia Jezusa, on nie ma intencji, by pokazać Jezusa jako Syna Bożego. On przedstawia nam fakty.
chrzest Jezusa („Tyś jest Mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie”)
przemienienie na Górze Tabor („Ten jest Mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie”)
To jest podstawa autorytetu Jezusa. I to uznanie Jezusa Synem Bożym daje podstawę do nazywania Go Panem, Władcą, Króle, Zbawicielem i wszystkimi innymi imionami.
Jezus sam osobie nigdy nie mówi, że jest Synem Bożym, On zawsze nazywa siebie Synem Człowieczym. W Mk dowodem na Boskie synostwo Jezusa są opisy cudów (choć nie dal ukazania tej boskości Marek je opisuje - on po prostu pisze jak jest.)
Uzdrowienie paralityka (Mk 2,1-12) „ Dziecko, odpuszczone są twoje grzechy” Passivum theologicum - strona bierna, teologiczna
W czasach Jezusa tradycja nie wymawiania imienia Bożego (JHWH) utrwalona była na stałe. By więc poprawnie budować zdanie, budowano je w stronie biernej (teologicznej) - w takim zdaniu podmiotem jest Bóg. „ A siedziało tam kilku uczonych w Piśmie, którzy myśleli w sercach swoich: «Czemu On tak mówi? On bluźni. Któż może odpuszczać grzechy, oprócz jednego Boga?» Jezus poznał zaraz w swym duchu, że tak myślą, i rzekł do nich: «Czemu nurtują te myśli w waszych sercach?”
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)