To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Świetliki trójkątne
Świetliki trójkątne o schemacie jak na rys. 3.26a i szerokości mniejszej niż 3,0 m składają się (por. rys. 3.25c) ze szczeblin 4, elementów wieńczących górnych i dolnych 5 oraz krótkich podpórek służących do oparcia na płatwiach 6. Podpórki świetlików daje się w celu uzyskania miejsca na obróbki blacharskie. Świetliki trójkątne (rys. 3.26a) szerokości większej niż 3,0 m wykonuje się jako ramy dwuprzegubowe z dwuteowników (por. rys. 3.25b), na których umieszcza się płatwie, szczebliny i otwierane okna. Świetliki trójkątne mogą powodować nadmierne nasłonecznienie stanowisk pracy, co jest niekorzystne. Podobnie kształtuje się konstrukcje nośne świetlików o kształcie trapezowym i schematach według rys. 3.26b i c, które mogą być zarówno poprzeczne, jak i podłużne.
Konstrukcja nośna świetlików podłużnych dachów z kratowymi ryglami może być kształtowana jako bezpośrednia część tych ustrojów nośnych. Przykłady schematów takich świetlików pokazano na rys. 3.27, oznaczając liniami przerywanymi powierzchnie oszklone. Kształt świetlików jest zazwyczaj niezależny od skratowania wiązara. Kratowe ustroje nośne świetlików stosuje się również w przypadku pełnościennych rygli dachowych.
Kratowe świetliki podłużne pokazane na rys. 3.27b, e, f, g, h, j, k, 1, m mogą mieć pionowo lub skośnie usytuowane oszklone powierzchnie. Ten drugi sposób jest korzystniejszy, gdyż doprowadza się do wnętrza hali więcej światła. Najczęściej przyjmuje się, że nachylenie pasa górnego świetlika jest identyczne jak rygla ustroju nośnego dachu. Świetliki „motylkowe" (typu M) mają spadki skierowane do kalenicy (rys. 3.27j, k). Są one dogodne do wietrzenia hali. Ich wadą jest, że dach ma kształt sprzyjający tworzeniu się m.in. worków śnieżnych. Takie konstrukcje wymagają odprowadzania wody opadowej do środka budynku (gdy świetlik jest długi), a ich pokrycia dachowe (szczególnie, gdy są złej jakości) łatwo ulegają lokalnym uszkodzeniom.
Świetliki podłużne usztywnia się stężeniami połaciowymi poprzecznymi oraz pionowymi w kalenicy, a niekiedy w płaszczyznach oszklonych. Należy je dać co najmniej w tych polach, w których znajdują się stężenia połaciowe poprzeczne dachu i pionowe słupów głównych hali. Tężniki w płaszczyznach oszklonych stosuje się, gdy ich szerokość przekracza 5,0 m.
Oświetlenie górne obiektu można uzyskać, stosując odpowiednio zaprojektowaną dachową konstrukcję nośną przekrycia hali. Przykłady takich rozwiązań pokazano na rys. 3.28.
W obiektach o stromych dachach wnętrza można doświetlać, rozmieszczając przeszklenie bezpośrednio w połaci dachowej (rys. 3.28a-f-d). W przypadku nachylenia połaci dachu pod kątem mniejszym niż 45° takie rozwiązanie jest niewskazane z uwagi na osadzanie się brudu i pyłów, zaleganie śniegu przez okres zimy, trudności związane z uzyskaniem odpowiedniej szczelności przeciw przenikaniu wody z dachu oraz znacznie większy współczynnik przenikania ciepła przez przegrodę szklaną niż przez płyty pokrycia dachu.
(…)
… przeciw przenikaniu wody z dachu oraz znacznie większy współczynnik przenikania ciepła przez przegrodę szklaną niż przez płyty pokrycia dachu.
W hali pokazanej na rys. 3.28e pokrycie dachowe jest rozmieszczone na różnych poziomach, a pionowe, poprzeczne do osi podłużnej obiektu przeszklenie leży w płaszczyźnie kratowych dźwigarów dachowych. Pokrycie dachowe jest umieszczone na płatwiach…
… o około 6 mm od stalowej konstrukcji wsporczej w świetle. Ponadto powinny one leżeć na poduszkach z kitu miniowego, nie dotykając stalowej konstrukcji wsporczej i stalowych kołków zabezpieczających.
Na rysunku 3.32 pokazano szczegół mocowania szyb z zastosowaniem uszczelek, listwy dociskowej i łączników śrubowych. W tym przypadku zastosowano szczeblinę giętą z blach na zimno o odpowiednio ukształtowanym…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)