Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy jest opracowaniem planistycznym określającym politykę przestrzenną gminy, stanowi dokument poprzedzający wykonanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który musi być zgodny ze Studium. Jest aktem kierownictwa wewnętrznego - stanowi zbiór informacji ułatwiających samorządom prowadzenie gospodarki przestrzennej. Podmiotem odpowiedzialnym za jego sporządzenie jest wójt, burmistrz bądź prezydent miasta; uchwala go rada gminy. Składa się z części tekstowej i graficznej. W studium określa się w szczególności: walory i zagrożenia środowiskowe, formy ochronne; obszary zabudowane, wyłączone z zabudowy i przewidziane do zabudowy z rozróżnieniem ich cech funkcjonalnych i postulowanych działań przekształceniowych; stan i kierunki rozwoju infrastruktury usługowej i technicznej; obszary dla których mają być sporządzane miejscowe plany oraz obszary przewidywane do realizacji zadań i programów ponadlokalnych. Najważniejszą rolą systemu planowania przestrzennego jest utrzymywanie ciągłości i konsekwencji działań związanych z kształtowaniem przestrzeni w procesach zagospodarowywania terenów, przy uwzględnieniu celów zarówno ponadlokalnych, jak i lokalnych. Określanie polityki przestrzennej gminy w kontekście jej powiązań zewnętrznych; koordynacja zamierzeń podejmowanych w gminie na rzecz jej rozwoju i zagospodarowania przestrzennego; promocja miasta , przez wskazywanie obszarów atrakcyjnych inwestycyjnie; określanie pożądanej struktury przestrzennej , a więc osiąganie pozytywnych efektów w kształtowaniu ładu przestrzennego, który jest celem pierwszego rzędu w planowaniu przestrzennym.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)