Strategia i instrumenty polityki pieniężnej - wykład

Dr. Joanna Bogołębska
Polityka pieniężna głównych banków centralnych
Wykład IV – Strategia i instrumenty polityki pieniężnej
Strategia polityki pieniężnej to sposób postępowania stosowany przez BC dla osiągnięcia ostatecznych celów polityki
pieniężnej za pomocą różnych instrumentów. Celem finalnym tej strategii od lat ’70 jest stabilność cen tzw.
monetaryzm.
1. Trzy sposoby definiowania, interpretacji stabilności cen:
1.
2.
3.
stabilność cen rozumiana jako równomierna stopa deflacji – M. Friedman
 efektywna alokacja zasobów, której warunkiem są zerowe stopy procentowe. Można je osiągnąć poprzez
powolny wzrost lub lekki spadek podaży pieniądza, czego efektem jest powolny spadek cen.
stały poziom cen  zerowa inflacja
stała stopa inflacji  najbardziej rozpowszechniona interpretacja, która nie jest jednoznaczna
2. Efekt Summersa:
Niewielka inflacja jest korzystna dla wzrostu gospodarczego (2-3%), ponieważ:
 w warunkach zbyt niskich stóp procentowych następuje ograniczenie możliwości polityki pieniężnej
 (zero – bound problem)
 uznanie sztywności płac i cen  sztywność powoduje utratę potencjału dostosowawczego cen i płac
3. Alternatywy strategii:
1.
2.
Strategie oparte na celach pośrednich
 kontrola kursu walutowego
 kontrola agregatów pieniężnych
 kontrola stóp procentowych
Strategie podejścia modelowo – optymalizującego
 NBP  bezpośrednia strategia inflacyjna (nie ma celów operacyjnych, pośrednich – skupienie na celach
finalnych)
 SRF  podejście eklektyczne [just-do-it strategy] (strategia wykluczająca cele operacyjne, pośrednie. Skupienie
na celu finalnym i jego wymienności)
Wymienność celu finalnego  zmienność tego celu w zależności od koniunktury
cele operacyjne  cel pośredni  cel finalny  wymienność celu finalnego
Strategia BCI  Bezpośredni Cel Inflacyjny (strategia stosowana przez NBP od 1978 r.)
Kontrola kursu walutowego - zwiększenie kursu waluty krajowej, a walutą dużego kraju lub grupy krajów o niskiej
inflacji. Wyklucza ona prowadzenie niezależnej polityki pieniężnej. Współcześnie jest rekomendowana dla krajów
realizujących programy stabilizacyjne (kraje o bardzo dużej inflacji lub wielostronnych porozumieniach walutowych)
Import wiarygodności polityki pieniężnej - stała cena waluty krajowej względem waluty zagranicznej, niska inflacja.
Kosztem jest niebezpieczeństwo realnej aprecjacji kursu (efektem będzie spadek konkurencyjności).
Kontrola agregatów pieniężnych:
Ustanowienie pożądanego tempa przyrostu podaży pieniądza w danym okresie, co opiera się na założeniu,
że tempo przyrostu zależy od dynamiki podaży pieniądza (ilościowa teoria pieniądza – M. Friedman).
Agregat M3 wybierany prze BC  przyjęcie wartości referencyjnej
Agregaty monetarne: M0, M1, M3, M4 (trudna wymierność między informacją, a kontrolą agregatu)
M3 wartości referencyjnej = zbyt dużo pieniądza w gospodarce = obniżenie stopy %
M3 ... zobacz całą notatkę