To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Stosowanie prawa - sformalizowane działanie kompetentnych organów władzy publicznej polegające na podejmowaniu i realizacji decyzji indywidualnych i konkretnych; może polegać na stosowaniu decyzji lub sankcji normy prawnej. Zwraca się też uwagę na to, że termin stosowanie prawa może być używany w znaczeniu wąskim i szerokim. W szerokim znaczeniu stosowanie prawa polega na ustalaniu konkretnych prawnych faktów wyróżnionych przez prawo na podstawie obowiązujących norm prawnych. W szerokim znaczeniu o stosowaniu prawa możemy mówić nie tylko w odniesieniu do działalności organów państwa powołanych do stosowania prawa, ale także w odniesieniu do osób fizycznych i prawnych, które jako strony czynności prawnych na podstawie obowiązujących przepisów prawa określają swoje obowiązki i uprawnienia oraz konsekwencje narzucenia obowiązków. W znaczeniu wąskim stosowanie prawa jest procesem, który polega na wiążącym dla określonych podmiotów ustaleniu przez organ państwa pozytywnych lub negatywnych konsekwencji faktów relewantnych prawnie (mających znaczenie). Różnica między szerokim a wąskim znaczeniem polega na zakreśleniu kręgu podmiotów wówczas, gdy zostały narzucone postanowienia jakiejś normy, ale także wtedy, gdy chodzi o ustalenie jakiegoś prawa (np. prawa do spadku). W nauce teorii prawa stosowanie prawa jest przedstawiane za pomocą tzw. teoretycznego, inaczej decyzyjnego modelu procesu stosowania prawa. Ten model to nie rekonstrukcja procesów myślowych sędziego, jedynie teoretyczna konstrukcja - uporządkowany zespół zagadnień, które organ stosujący musi podjąć i rozstrzygnąć, aby uzasadnić wyniki do jakich doszedł w procesie stosowania prawa, konwencjonalny charakter teoretycznego modelu stosowania prawa wyraża się w tym, że zarówno ilość jak i model tzw. etapów stosowania prawa ma charakter względny i zależy od tego na jakie zagadnienia chcemy zwrócić uwagę odwołując się do tego modelu.
Etapy stosowania prawa:
model pierwszy
ustalenie jaka norma obowiązuje dla rozstrzyganego przypadku
ustalenie jej znaczenia w stopniu wystarczającym do potrzeb rozstrzygnięcia
uznanie faktu za udowodniony na podstawie materiału dowodowego, przyjętej teorii dowodowej oraz ujęcie stanu faktycznego w terminach storowanej normy
tzw. subrumpcja, czyli podciągnięcie faktu pod normę, chodzi o udowodniony fakt i obowiązująca oraz ustaloną normę
wyznaczenie konsekwencji prawnych faktów
model drugi
wstępne ustalenie prawdopodobieństwa zaistnienia faktu
udowodnienie zaistnienia faktu
ustalenie treści obowiązującej normy prawnej określającej skutki prawne zaistnienia faktu
konfrontacja udowodnionego faktu z treścią obowiązującej normy, czyli subrumpcja, tj. stwierdzenie, że udowodniony jednostkowy fakt należy do ogólnej kategorii faktów, do których odnosi się dana norma generalna i abstrakcyjna
(…)
… niesprzecznych i hierarchicznie ułożonych. Proces stosowania prawa przebiega według pewnego schematu, od którego sędzia nie odbiega, czy tez nie powinien odbiegać. Sędzia może tylko stosować prawo, a nie tworzyć je. Jest to teoria związana z pozytywizmem prawniczym, a dobra jej ilustracją są słowa Montesquieu: „Sędzia jest ustami ustawy.”
ideologia swobodnej decyzji stosowania prawa oparta na założeniu, że prawo nie jest systemem doskonałym, zawiera luki, wewnętrzne sprzeczności i często trudno wskazać obowiązujące reguły ogólne. Dlatego prawo powinno być stosowane zgodnie z jakimiś ideałami. Różne nurty myślenia prawniczego: szkoła prawa natury, funkcjonalizm, realizm prawniczy - amerykańska koncepcja - na treść wyroku ma także wpływ stan psychiczny i fizyczny sędziego
ideologia racjonalnej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)