To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
STOSOWANIE PRAWA CYWILNEGO
1. PRZEPISY BEZWZGLĘDNIE OBOWIĄZUJĄCE ius cogens (imperatywne) - to takie przepisy, których wolą stron nie można wyłączyć, ograniczyć ani zmienić. Przepisy te ich adresatom narzucają w sposób kategoryczny powinność określonego zachowania się, nie dając jednocześnie żadnej swobody.
2. PRZEPISY WZGLĘDNIE OBOWIĄZUJĄCE ius dispositivum (dyspozytywne) - przepisy te z woli ustawodawcy znajdują zastosowanie dopiero wtedy, gdy strony stosunku cywilnoprawnego nie skorzystały z odmiennej przewidzianej w ustawie regulacji.
3. DOMNIEMANIE polega na wywnioskowaniu na podstawie faktu udowodnionego o fakcie nie udowodnionym, ale mającym istotne znaczenie dla sprawy. Dowód na podstawie domniemania jest dowodem pośrednim , tzn. przedmiotem dowodu nie jest bezpośrednio sporny fakt, lecz inny fakt, czyniący fakt sporny prawdopodobnym.
Domniemania dzieli się na faktyczne i prawne . 4. DOMNIEMANIE FAKTYCZNE polega na ustaleniu faktu na podstawie wniosku wyprowadzonego z innych faktów. Nie jest to wnioskowanie w ścisłym tego słowa znaczeniu, ale jest ono oparte o logikę, doświadczenia życiowe czy osiągnięcia nauki,
Przykład: sąd na podstawie domniemania faktycznego może uznać, że jeżeli list został wysłany jako polecony to adresat go otrzymał.
5. DOMNIEMANIE PRAWNE wyznaczone jest normą prawną, która każe w swoisty sposób wiązać ze sobą dwie klasy faktów: podstawę domniemania z wnioskiem domniemania. Jeżeli sąd ustali zgodnie z ogólnymi regułami fakt stanowiący podstawę domniemania, to obowiązany jest przyjąć bez dowodu istnienie faktu wskazanego we wniosku domniemania.
Domniemania prawne dzielimy na usuwalne i nieusuwalne . DOMNIEMANIA USUWALNE to takie, które mogą być obalone tzw. dowodem przeciwnym . W niektórych przypadkach domniemanie może być obalone:
tylko na żądanie określonej osoby (osób),
w określonym trybie,
przed upływem terminu zawitego,
poprzez zastosowanie określonych reguł dowodowych.
DOMNIEMANIA NIEUSUWALNE to takie, których nie można obalić przy pomocy dowodu przeciwnego. 6. DOBRA WIARA rozumiana jest jako błędne (mylne), ale w danych okolicznościach usprawiedliwione przekonanie o istnieniu prawa lub stosunku prawnego. Dobra wiara w tym znaczeniu jest subiektywnym odczuciem danej osoby. To, że musi być ono w danych okolicznościach usprawiedliwione oznacza, że dana osoba pomimo zachowania należytej staranności nie mogła dowiedzieć się o rzeczywistym stanie.
DOMNIEMANIE DOBREJ WIARY (art. 7 KC) We wszystkich przypadkach, gdy ustawa uzależnia zaistnienie skutków prawnych od dobrej lub złej wiary, domniemywa się istnienie dobrej wiary.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)