Stopnie swobody, więzy i ich oddziaływanie

Nasza ocena:

3
Pobrań: 448
Wyświetleń: 2023
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Stopnie swobody, więzy i ich oddziaływanie - strona 1 Stopnie swobody, więzy i ich oddziaływanie - strona 2 Stopnie swobody, więzy i ich oddziaływanie - strona 3

Fragment notatki:

STOPNIE SWOBODY, WIĘZY I ICH ODDZIAŁYWANIE    Każde ciało doskonale sztywne mogące poruszać się w przestrzeni nazywamy  ciałem swobodnym . Stopniem swobody  nazywa się możliwość wykonania ruchu ciała niezależnego od innych ruchów. Punkt materialny  ma na płaszczyźnie dwa, a w przestrzeni trzy stopnie swobody. Ciało doskonale sztywne  ma na płaszczyźnie trzy, a w przestrzeni sześć stopni swobody. Trzy stopnie swobody ciała sztywnego na płaszczyźnie oznaczają możliwość dwóch przesunięć niezależnych w  kierunku osi  x  i  y  oraz możliwość obrotu ciała w płaszczyźnie  Oxy . Sześć stopni swobody ciała w przestrzeni oznaczają  możliwość trzech niezależnych przesunięć w kierunku osi  x ,  y  i  z  oraz możliwość niezależnego obrotu ciała wokół tych  osi.  Więzami  nazywamy warunki ograniczające ruch ciała w przestrzeni. Wprowadzenie więzów jest równoznaczne z działaniem na ciało sił biernych, czyli reakcji. Najczęstszymi sposobami  podparcia ciał sztywnych są: przegub walcowy, przegub kulisty, podpora przegubowa stała, zawieszenie na cięgnach  wiotkich, oparcie o gładką i chropowatą powierzchnię, utwierdzenie całkowite, podparcie na prętach zamocowanych  przegubowo na obu końcach.  Przegub walcowy.              Ciało sztywne jest osadzone na walcowym sworzniu przechodzącym przez kołowy otwór wykonany w tym ciele. Po  pominięciu siły tarcia jako małej w porównaniu z siłą normalną  R  do powierzchni styku linia działania tej reakcji będzie  przechodziła przez oś sworznia. Występujące dwie reakcje  Rx  i  Ry  stanowią dwie niewiadome i umożliwiają  wyznaczenie wartości reakcji  R  i jej kierunku.  Przegub kulisty.                       W celu unieruchomienia punktu podparcia w przestrzeni stosuje się przeguby kuliste, które krępują swobodę  przesunięć, ale umożliwiają obrót wokół dowolnej osi. Ich zakończenie jest wykonane w kształcie kuli, która jest  osadzona w łożysku kulistym. W wyniku pominięcia sił tarcia w przegubie kulistym powstaje reakcja  R  o dowolnym  kierunku w przestrzeni, przechodząca przez środek kuli i mająca trzy niezależne składowe  Rx ,  Ry  i  Rz .  Podpora przegubowa przesuwna (rolkowa). Ponieważ opór przy przesuwaniu takiej podpory w kierunku poziomym jest bardzo mały, przyjmuje się, że linia  działania reakcji jest prostopadła do płaszczyzny poziomej (przesuwu). Podpora przegubowa stała. W przypadku zastosowania podpory przegubowej stałej koniec podparcia ciała sztywnego może się obracać dookoła osi  przegubu, ale nie może się przemieszczać w dwóch kierunkach. Przy założeniu, że w przegubie nie ma tarcia, linia  ... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz