To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Stężenia poziome ścian szczytowych i podłużnych
W halach o dużych wysokościach stosuje się dodatkowe stężenia poziome ścian szczytowych i podłużnych Tl, T2, T3 (rys. 1.36b). Ich zadaniem konstrukcyjnym jest stworzenie dodatkowych podpór pośrednich (poza fundamentem i połacią dachu) wysokich słupów pośrednich ścian bocznych i szczytowych (1.36a). To dodatkowe podparcie powoduje zmniejszenie wytężenia słupów obudowy w stosunku do sytuacji, gdy są one tylko połączone z fundamentem i podparte na konstrukcji dachu (rys. 1.36a i b). Oprócz dodatkowego podparcia tych elementów zmniejszają one długości wyboczeniowe zarówno słupów pośrednich w płaszczyźnie prostopadłej do ściany, jak i słupów głównych układów poprzecznych w płaszczyźnie ścian podłużnych hali. Przy braku tych stężeń (rys. 1.36a) długość wyboczeniowa słupów pośrednich jest równa ich wysokości, zaś w przypadku jak na rys. 1.36b długość wyboczeniowa jest dwukrotnie mniejsza.
Konstrukcje poziomych stężeń ścian szczytowych i podłużnych pokazano na rysunku 1.37. Tężniki poziome ścian projektuje się jako pełnościenne o przekrojach z dwuteowników walcowanych TW (rys. 1.37a), spawanych TS (rys. 1.37b), a przede wszystkim jako ustroje kratowe TK (rys. 1.37c). Przegubowymi podporami tężników są słupy główne układu poprzecznego S. Z uwagi na małą sztywność tężników względem osi poziomej oraz przegubowe połączenia ze słupami pośrednimi (w celu zapobieżenia ich skręcaniu) należy ich pasy wewnętrzne usztywnić prętami: cięgnami C, wieszakami W lub zastrzałami Z (rys. 1.37).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)