To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Pionowe stężenia podłużne słupów hal
Pionowe stężenia podłużne hal umieszcza się w linii slupów głównych, w kierunku podłużnej osi obiektu. Zapewniają one przede wszystkim stateczność płaskich poprzecznych układów głównych wzdłuż osi podłużnej budynku, gdyż słupy w tym kierunku traktuje się zwykle jako przegubowo połączone z fundamentami. W tym też sensie omawiane stężenia zapewniają stateczność podłużną i ogólną szkieletu nośnego hali zarówno w trakcie montażu, jak i jej użytkowania.
Rolę konstrukcyjną pionowych stężeń podłużnych słupów ilustrują rys. 1.33a i b. Zastosowanie prętów Z (rys. 1.33b) jako stężeń sprawia, że geometrycznie zmienny układ konstrukcyjny pokazany na rys. 1.33a jest stateczny. Zadaniem pionowych stężeń podłużnych słupów jest ponadto przeniesienie sił poziomych od wiatru H działających na ściany szczytowe oraz sił od hamowania suwnic nato-rowych R (lub podwieszonych) i przekazanie ich na fundamenty, a także usztywnienie słupów głównych w płaszczyźnie prostopadłej do poprzecznych układów nośnych. Tę rolę konstrukcyjną stężeń przedstawiono na rysunkach 1.33b i c. Słupy główne są projektowane w założeniu ich wytężenia w płaszczyźnie układów poprzecznych hali. W płaszczyźnie ścian podłużnych ich sztywność jest zdecydowanie mniejsza. W tym też kierunku mogą się wyboczyć, gdyż przyjmuje się ich przegubowe połączenia z fundamentem oraz ryglami pośrednimi i okapowym (rys. 1.33b). Jednak zastosowanie niektórych rodzajów pionowych stężeń podłużnych słupów zmniejszających ich długości wyboczeniowe zapobiega niestateczności tych elementów. Dotyczy to zarówno słupów głównych układów poprzecznych, jak i słupów pośrednich. Długość wyboczeniowa w płaszczyźnie ściany bocznej słupów głównych i pośrednich (rys. 1.33b) jest równa ich wysokości, w przypadku zaś zastosowania stężeń jak na rys. 1.33c długość ta skraca się trzykrotnie (warunkiem przyjęcia takiego modelu obliczeniowego wytężenia słupów jest dostateczna nośność rygli ściennych na wyboczenie).
Stężenia międzysłupowe są usytuowane nie tylko wzdłuż ścian zewnętrznych, ale również w linii słupów wewnętrznych hal wielonawowych (w każdym rzędzie słupów głównych). Umieszcza się je w tych samych polach co połaciowe stężenia poprzeczne dachu budynku. Tak więc należy je stosować co najmniej w dwóch skrajnych lub przedskrajnych polach siatki słupów (przy ścianach szczytowych lub przy dylatacjach). W ten sposób uzyskuje się przestrzenny usztywniony szkielet hali nazywany bikonstrukcją. Międzysłupowe stężenia podłużne są konstrukcyjnym elementem ustroju nośnego niezbędnym zarówno w trakcie realizacji, jak i podczas eksploatacji obiektu.
W halach z suwnicowym transportem podpartym i świetlikami kalenicowymi należy stosować oddzielnie stężenia pionowe podłużne części podsuwnicowej i nadsuwnicowej słupów oraz świetlika. Jeśli w halach są suwnice natorowe na dwóch poziomach (por. rys. 1.14c), to tężniki pionowe międzysłupowe w kierunku podłużnej osi budynku umieszcza się ponadto między belkami podsuwnicowy-mi. Często belkę podsuwnicową wykorzystuje się jako element stężenia części dolnej słupów i ściany podłużnej. Wówczas stężenie pionowe podłużne górnej części nadsuwnicowej słupa nie leży w tej samej płaszczyźnie co stężenie części podsuwnicowej słupa.
(…)
… portalowe (rys. 1.34h-=-k). Mają one również zastosowanie wtedy, gdy w ścianach podłużnych występują bramy lub w ciągach komunikacyjnych między ramami wzdłuż osi poprzecznej w halach wielonawowych. Stwarza się wówczas możliwość swobodnego wykorzystania przestrzeni między słupami. Stężenia pionowe podłużne słupów hal, pokazane na rys. 1.34e-^k, są niezależnymi konstrukcjami usztywniającymi budynek…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)