Stereotyp uczuciowy Wyjaśnienie wstępne W czasie rozmów z chorym odsłaniają się jego związki uczuciowe w trzech omówionych kręgach: rodzinnym, pracy i kulturowym. Pewne charakterystyczne typy reakcji uczuciowych powtarzają się niezależnie od kręgu. Ktoś np. przesadnie walczy o swoje prawa lub zawsze czuje się pokrzywdzony, stale jest niezadowolony ze swego otoczenia i zwykle też z siebie lub chce być ośrodkiem, zainteresowania, podziwiany przez innych ludzi itp. Dany typ reakcji występował u chorego, gdy był dzieckiem w domu rodzinnym, później w rodzinie przez siebie założonej, w miejscu pracy, w stosunku do zagadnień ogólnospołecznych. To pewne skrzywienie jego struktury uczuciowej utrudnia mu życie niezależnie od warunków, w jakich się znajduje.
W zależności od tego, czy psychiatra jest bardziej nastawiony na środowisko, w którym żyje chory, czy wyłącznie na jego osobę, będzie on skłonny doszukiwać się patologii w środowisku lub w osobie chorego. Jedni będą skłonni rozpoznawać nerwicę, ponieważ w tym rozpoznaniu mieści się konflikt między osobą a jej środowiskiem, drudzy — psychopatię, gdyż to rozpoznanie jest równoznaczne ze stwierdzeniem utrwalonego skrzywienia struktury osobowości. Analiza wczesnego dzieciństwa Z tendencji do powtarzania się konfliktów — niezależnie, od charakteru środowiska — wynika skłonność psychiatrów zwłaszcza nastawionych psychoanalitycznie, do koncentrowania się na najważniejszych fazach rozwoju jednostki. Wychodzą oni z założenia, że dojście do źródła konfliktów, tzn. do momentu, w którym powstało pierwsze skrzywienie struktury uczuciowej danego człowieka, jest kluczem do zrozumienia, a jednocześnie rozwiązania konfliktów powstałych w późniejszych okresach życia, które są jakby powieloną i zmodyfikowaną formą tych najwcześniejszych.
Bezsprzecznie dużo jest racji w stanowisku, że podstawowa struktura uczuciowa tworzy się we wczesnym okresie życia i że reakcje uczuciowe powtarzają się w ciągu życia, a tylko sytuacje zmieniają się jak sceneria, niemniej nie należy popadać w przesadę w doszukiwaniu się praprzyczyny wszelkiego zła we wczesnym dzieciństwie. Zwłaszcza nie należy w tym kierunku prowadzić rozmowy, nawet gdyby się było jak najbardziej przekonanym o słuszności swego stanowiska. Jeśli chory zgłasza się z żalami na swą żonę, szefa, na trudności z wychowaniem dzieci itp., a psychiatra wciąż wypytuje go o najważniejsze urazy i przeżycia z dzieciństwa, to rzeczywiście trudno choremu do takiego lekarza nabrać zaufania.
W rozmowach z chorymi bardzo rzadko dochodzi się do bezsprzecznie genialnych odkryć Freuda: kompleksu Edypa, kompleksu kastracyjnego itp. Można tytko pośrednio przypuszczać o istnieniu takiego kompleksu w dzieciństwie. Chorzy obeznani z literaturą psychoanalityczną czasem wyszukują sami u siebie takie kompleksy. Do wspomnień dzieciństwa wracają chętnie ludzie, których aktualne życie jsst dość puste, o cechach osobowości infantylnej i histerycznej.
(…)
… języka niemieckiego używają czasem pojęcia JCernneurose i Randneurose: w pierwszym przypadku ma się do czynienia z nerwicową strukturą osobowości, problem tkwi w osobpwości chorego, są to nerwice przewlekłe lub nawracające; w drugim przypadku nerwica jest wynikiem konfliktu z otoczeniem, sama struktura osobowości nie wykazuje większych wypaczeń, są to raczej nerwice krótkotrwałe.
Patologiczna…
… (asymetria) ludzkiej natury
Możliwe, że skrzywienie to tkwi immanentnie w naturze ludzkiej. Nawet w budowie ludzkiego układu nerwowego uderza w porównaniu z systemami nerwowymi świata zwierzęcego brak symetrii — przewaga jednej półkuli mózgowej nad drugą. Z punktu widzenia teorii informacji układ niesymetryczny może pomieścić więcej informacji niż układ symetryczny. Za pomocą kilku informacji…
… bezładnie rękami, stara się czegoś przytrzymać, nogi jego nie stoją już pewnie na ziemi, W przypadku potknięcia się utrata równowagi dotyczy aparatu ruchowego, a w nerwicy już całości układu, jakim jest człowiek.
Utrata równowagi powoduje zatrzymanie w marszu naprzód. Analogicznie w nerwicy człowiek zatrzymuje się w swej linii rozwojowej, staje w miejscu, stąd między innymi uczucie zamknięcia w ślepym…
… świata", są „inni" — „varii", naiieni", a więc psychotyków, czyli chorych psychicznie, oligofreników, tj. niedorozwiniętych umysłowo, i epileptyków. W padaczce okres nienormalności jest na ogół krótkotrwały — na czas ataku.
do miłości i do pracy (oma et labom — „kochaj i pracuj" zamiast dawnego ora et labom — ,,módl się i pracuj").
Psychiatrzy na ogół po krótszym lub dłuższym kontakcie z chorym…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)