To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Stany Zjednoczone Ameryki główne etapy i problemy w rozwoju wewnętrznym
Lata 1945 do 1953 to lata prezydentury Harry'ego S Trumana z ramienia Partii Demokratycznej. Na jego barkach spoczęła odpowiedzialność za kierowanie Stanami Zjednoczonymi w ostatniej fazie konfliktu , zapewnienie pokoju i zmierzenie się z ogromnymi trudnościami wynikającymi z przekształceń gospodarki, która właśnie dzięki wojnie podniosła się z trwającego dekadę kryzysu. Zrodziła się obawa wystąpienia bezrobocia jednak przez popyt wewnętrzny i działania rządu w formie obniżki podatków, wprowadzenia kredytów przemysłowych i środków umożliwiających podtrzymanie cen produktów rolnych czy sprzedaży fabryk rządowych i sprzętu wojennego problem ten nie istniał. Wyrównywanie płac przyniosły wielka inflację i rozruchy w przemyśle .Druga polowa 1945 to fala strajków. Żądania wyższych pensji, które miały zrekompensować utratę godzin nadliczbowych . W ciągu roku koszt życia wzrósł o 30%. Program Fair Deal( Sprawiedliwy ład) opracowany w roku 1948 określał program , który przewidywał politykę pełnego zatrudnienia, znacznych nakładów na budownictwo mieszkaniowe i szpitale, modernizacje z projektem dotyczącym darmowej opieki medycznej dla osób o niskim uposażeniu. Kongres nie przyjął projektu. Powstał ruch zwany „maccartyzmem” Jest to ogólna nazwa na zespół działań politycznych zainicjowanych przez specjalną komisję Senatu USA, Senate Internal Security Subcommittee (Senacki Podkomitet Bezpieczeństwa Wewnętrznego) powstałą 21 grudnia 1950 roku, której przewodniczącym i inicjatorem był senator Patrick McCarran, wspierany bezpośrednio przez prezydenta Harry'ego Trumana, natomiast sekretarzem Joseph Raymond McCarthy, od którego nazwiska pochodzi nazwa tego ruchu. Innymi ważnnymi organizacjami maccartyzmu były: House Un-American Activities Committee (Komisja Izby Reprezentantów do Badania Działalności Antyamerykańskiej) oraz Senate Permanent Subcommittee on Investigations (Stała Senacka Podkomisja Śledcza). Pierwotnie celem powołania komisji było przeciwstawienie się infiltracji instytucji rządowych przez członków Komunistycznej Partii Stanów Zjednoczonych oraz agentów NKWD. Działania te jednak szybko wymknęły się spod kontroli i zostały rozszerzone przez grupę senatorów skupionych wokół McCarthy'ego na inwigilację wszelkich środowisk opiniotwórczych - aktorów, reżyserów, dziennikarzy, naukowców.
Działania te polegały na przesłuchiwaniu osób z listy sporządzonej na podstawie osobistych i zazwyczaj niczym nie uzasadnionych podejrzeń McCarthy'ego i w przypadku odmowy współpracy, w postaci podawania nazwisk kolejnych osób podejrzanych o sprzyjanie lub związki z członkami partii komunistycznej, łamanie ich kariery. Łamanie to polegało w przypadku osób zatrudnionych w prywatnych przedsiębiorstwach na wysyłaniu donosu do ich pracodawców, zaś w przypadku pracowników rządowych na wydawaniu negatywnych opinii o dopuszczeniu ich do tajemnic państwowych. Z obaw przed komunizmem zrodziły się wypaczenia zainicjowane przez senatora J.R. McCarthy'ego polegające na szykanowaniu osób o poglądach lewicowych, w tym wielu wybitnych artystów. Z tym zjawiskiem wiąze się tez pojęcie „czerwona panika” (ang. Red Scare) trwająca od aż do połowy lat 50.Charakteryzowalto strachem przed wpływami komunistów w społeczeństwie amerykańskim - oskarżenia o infiltracje amerykańskiego rządu.
(…)
… dla studentów. Powiększała się liczba prywatnych nieruchomości. Amerykańskie kanony produkcyjne i konsumpcyjne były miernikiem międzynarodowej ekspansji hedonistycznego modelu życia. „Pozorny spokój „ zakłócały fale protestów. Najczęstsze sprzeciwy Afroamerykanów ( bojkot transportu publicznego w Montgomery w Alabamie) wymierzone w segregacje rasowa. Bunt społeczny. W 1954 z poparciem prezydenta Sąd Najwyższy zniósł segregację rasową w szkołach. Z jego inicjatywy jako odpowiedz na działania ZSRR miał miejsce wyścig zbrojeń, który pochłonął olbrzymie pieniądze, przez co cierpiała polityka wewnętrzna, ale Eisenhower swój cel osiągnął, gdy obejmował urząd prezydenta w 1953 roku, Stany Zjednoczone posiadały 1000 głowic nuklearnych. Gdy odchodził w 1961 roku, arsenał ten wynosił aż 18000 głowic nuklearnych…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)