To tylko jedna z 65 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Konrad Adenauer (ur. 1876 - zm. 1967)
Pierwszy kanclerz Niemiec po wojnie. Współtwórca idei zjednoczonej Europy, wielki rzecznik powojennego pojednania Niemiec i Francji. Absolwent ekonomii i prawa na uniwersytetach we Freiburgu, Monachium i Bonn. W 1917 roku został nadburmistrzem Kolonii. Przyczynił się do rozwoju miasta: powstały nowe zakłady, kwitł handel, utworzono uniwersytet, nowe szkoły. Po dojściu Hitlera do władzy, Adenauer musiał ustąpić ze stanowiska. Otrzymał też zakaz pobytu w Kolonii. Po wojnie, 69-letni polityk rozpoczął nowy etap swojej kariery. Był jednym ze współzałożycieli CDU w brytyjskiej strefie okupacyjnej, a po zwycięstwie chadecji w wyborach parlamentarnych w 1949 roku został pierwszym kanclerzem RFN. Miał wówczas 72 lata. Projekty integracji europejskiej Adenauer snuł już od roku 1919. Proponował wówczas oddanie wojskowo-przemysłowego potencjału państw niemieckich pod zarząd wspólnej Rady. Sądził, że gwarancją pokoju w Europie jest pojednanie francusko-niemieckie. Zjednoczona Europa - zdaniem Adenauera - stanowiła gwarancję powstrzymania zwycięskich potęg przed nowym sojuszem, dając szansę przyjęcia Niemiec do wolnego świata. Stąd udział Adenauera w pracach nad powołaniem EWWiS i zawarcie Paktu Elizejskiego z Francją. W 1963 roku Adenauer wycofał się z czynnego życia politycznego.
Urodził się 5 stycznia 1876 roku w Kolonii. W latach 1917-1933 był burmistrzem swego rodzinnego miasta. Po przejęciu władzy przez hitlerowców z NSDAP, został zwolniony z tego stanowiska, gdyż nie obdarzali go oni „politycznym zaufaniem” , a po zamachu na Hitlera 20 lipca 1944 roku aresztowany przez gestapo. W maju 1945 roku amerykańskie władze wojskowe ponownie powołały go na stanowisko burmistrza Kolonii, jednak już 6 października, gdy miasto przejęły wojska brytyjskie, został zwolniony, otrzymując zakaz działalności publicznej. Wycofał się na wieś, gdzie kontynuował działalność historyczną i polityczną, opracowując założenia partii, którą pragnął utworzyć. Zaproponowany przez niego program Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej (CDU) został przyjęty już w 1946 roku. We wrześniu 1949 roku pierwszy niemiecki Bundestag przewagą jednego głosu wybrał go pierwszym kanclerzem RFN; miał wówczas 73 lata. Od maja 1950 r. był przewodniczącym CDU, a w latach 1951-1955 również ministrem spraw zagranicznych w swoim rządzie. Mimo silnych sprzeciwów udało mu się wprowadzić Republikę Federalną Niemiec do NATO. Po odejściu z urzędu kanclerskiego w październiku 1963 roku 87-letni wówczas Adenauer pozostał posłem do Bundestagu i (do 1966 roku) przewodniczącym CDU. Adenauer był wierzącym katolikiem, choć ze swoją wiarą się nie obnosił. Bardzo lubiane były jego troskliwie opracowane radiowe przemówienia z okazji Bożego Narodzenia. Łączył w nich proste przekazywanie orędzia Biblii z odniesieniem do współczesnych wydarzeń politycznych, przede wszystkim wskazując na zagrożenia komunizmu na świecie. Zawsze uważał, że katolicy powinni angażować się w życie polityczne. Wyraził to już w 1922 roku podczas Katholikentagu - zjazdu niemieckich katolików: „W Niemczech żyje jedna trzecia katolików i dwie trzecie niekatolików. Musimy walczyć o to, by niekatolicy uznali ważność zasad chrześcijańskich w życiu publicznym oraz o to, by przynajmniej osłabić sprzeciw tych, których nie możemy pozyskać jako sojuszników. Być może, a raczej na pewno, w poprzednim okresie za bardzo trzymaliśmy się z dala od niekatolików. Nie rozwijaliśmy przez to wspólnych ideałów chrześcijańskich, które są pielęgnowane i wysoko cenione także wśród ewangelików. Powinniśmy więc czynić wysiłki, by zdążać ręka w rękę z podobnie myślącymi ewangelikami i starać się wzajemnie wspierać”. Myśli o współpracy chrześcijan w dziedzinie politycznej towarzyszyła potrzeba rozwijania i umacniania kontaktów międzynarodowych, „wzajemnych powiązań i jednoczenia katolików z różnych krajów”.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)