To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Stanowisko Francji wobec integracji europejskiej po II wojnie światowej (Plan Schumana, Plevena, Fouchet, polityka „pustego krzesła” etc) Interesy Francji i czynniki sprzyjające integracji: po wojnie była cieniem swej dawnej potęgi
problemy zagrożenia radziecką dominacją w Europie
główny cel - niedopuszczenie do odrodzenia potęgi Niemiec świadomość, że odpór komunistycznego zagrożenia nie jest możliwy bez udziału Niemiec
włączenie tego państwa w struktury europejskie miało jednocześnie zapobiec odrodzeniu się niemieckiego ekspansjonizmu
zmniejszenie dystansu do USA
kłopoty ekonomiczne - kryzys nadprodukcji stali i brak węgla Plan Schumana - plan przedstawiony 9 maja 1950 r. przez ministra spraw zagranicznych Francji Roberta Schumana we współpracy z Jeanem Monnetem dotyczący propozycji wspólnej koordynacji produkcji węgla i stali w RFN i Francji . Na tej podstawie miała powstać organizacja międzynarodowa, otwarta dla innych państw Europy. W konsekwencji plan miał za zadanie ekonomicznie powiązać Francję i Niemcy tak, aby nowa wojna stała się niemożliwa z przyczyn ekonomicznych oraz podwyższyć stopę życiową społeczeństw. Plan był zalążkiem europejskiej integracji i przyczynił się do stworzenia EWWiS . W 1957 roku 6 państw podpisało Traktaty rzymskie , na mocy których powołano EWG i EURATOM .
Francja była inicjatorką powstania Euratomu - zainteresowana rozbudową energetyki atomowej, a zarazem posiadająca obawy przed rozwijaniem samodzielnie badań jądrowych przez Niemcy
Równocześnie z negocjacjami dotyczącymi powołania EWWiS biegły negocjacje w sprawie powołania Europejskiej Wspólnoty Obronnej . Z taką propozycją 24 października 1950 r. wystąpił premier Francji René Pleven. Podjął on inicjatywę Monneta proponując utworzenie federacyjnej struktury wojskowej państw „szóstki” przygotowaną do wspólnej „obrony Zachodu” z udziałem niemieckim, ale bez tworzenia samodzielnej armii zachodnioniemieckiej. Plan Plevena - plan włączenia RFN do europejskich struktur obronnych. Jego głównymi zadaniami miały być: obrona Europy Zachodniej przed ewentualnym atakiem ze strony ZSRR,
zapobieżenie odrodzenia się militaryzmu niemieckiego
uniezależnienie państw zachodnioeuropejskich od pomocy i wsparcia militarnego USA.
Plan zakładał stworzenie europejskiej armii (z międzynarodowymi jednostkami) podległej europejskiemu ministrowi obrony, co miało być gwarancją kontroli nad niemieckim militaryzmem.
Francja chciała wspólnoty obronnej, to nie za cenę zrzeczenia się swej suwerenności na rzecz EWO. Jednocześnie skomplikowała się sytuacja polityczna wewnątrz kraju. W czasie gdy trwały debaty nad Traktatem wojska francuski poniosły klęskę w Indochinach i kraj ten utracił wpływy w tym regonie. Osłabiło to prestiż francuskiej polityki zagranicznej. Na domiar złego pojawił się kolejny istotny powód Wielka Brytania, w której Francuzi widzieli przeciwwagę dla sił Niemieckich odmówiła przystąpienia do Wspólnoty. W tej sytuacji nowy rząd francuski pod władzą socjalisty Pierr'a Mendêsa-France'a był zbyt słaby by przeforsować w Zgromadzeniu Narodowym ratyfikację układu. Przeciw głosowali zarówno komuniści, jak i gualliści, a nawet niektórzy socjaliści
(…)
… Foucheta zastrzeżenia miały głównie Belgia i Holandia, które obawiały się o to czy nie wpłynie on negatywnie na pozycję NATO. Poza tym Holandii zależało na włączeniu do WE W. Brytanii. Trudności te pokonano na spotkaniu ministrów spraw zagranicznych EWG w Paryżu w grudniu 1961.13 stycznia 1962 francuskie ministerstwo spraw zagranicznych opracowało nowy projekt, który uwzględniał wszystkie zastrzeżenia…
… widzieli przeciwwagę dla sił Niemieckich odmówiła przystąpienia do Wspólnoty. W tej sytuacji nowy rząd francuski pod władzą socjalisty Pierr'a Mendêsa-France'a był zbyt słaby by przeforsować w Zgromadzeniu Narodowym ratyfikację układu. Przeciw głosowali zarówno komuniści, jak i gualliści, a nawet niektórzy socjaliści
Na przełomie lat 50. i 60. Francja pod rządami Charlesa de Gaulle'a dążyła do prowadzenia…
…, Charlesa de Gaulle'a doszło do wielkiego kryzysu we Wspólnocie. Bronił on interesu narodowego Francji i nie chciał się zgodzić na wzmocnienie Wspólnoty. W proteście przeciwko zasadom finansowania wspólnej polityki rolnej, wzmocnieniu Komisji oraz propozycji wprowadzenia głosowania większością kwalifikowaną w Radzie, de Gaulle zastosował "politykę pustego krzesła" Francja nie uczestniczyła…
… utrudniało również blokowanie przez Francję wejścia do EWG proamerykańskiej Wielkiej Brytanii. Innym powodem, który przyczynił się do odrzucenia drugiego planu Foucheta było zbliżanie się Francji i RFN, co w krajach Beneluksu i Włoszech wywoływało obawy o możliwość zachwiania równości praw państw w obrębie EWG. Plan został ostatecznie odrzucony w kwietniu 1962 roku.
W 1965 roku za sprawą prezydenta Francji…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)