To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Standaryzacja (def.) – to system podstaw normatywnych, regulujących porządkowanie
środowiska zurbanizowanego na potrzeby lokalizacji elementów osadnictwa.
Inni autorzy stwierdzają, że standardy to także wskaźniki zaliczane do grupy wskaźników
społecznych (social indicators), które służą jako podstawa obserwacji zmian rzeczywistości
oraz jej celowego przekształcenia.
Standardy - to normy, wzorce, wskaźniki, wytyczne.
Kierunki zagospodarowania przestrzennego gminy, a także polityka przestrzenna w wielu
przypadkach muszą być scharakteryzowane w formie standardów. Standardy mają walor
parametrów kontrolnych służących do realizacji polityki przestrzennej oraz walor
koordynujący dla planów miejscowych.
Standardy spełniają cele:
służą ochronie interesów publicznych,
racjonalnemu wykorzystaniu środków publicznych.
A. Standardy wykorzystania przestrzeni:
1. Wskaźnik powierzchni terenów zainwestowanych w m2/mieszkańca.
Z punktu widzenia metody określenia tego wskaźnika odrębnej kalkulacji wymaga
określenie potrzeb terenowych dla inwestycji publicznych, a odrębnej dla oszacowania
potrzeb dla innych podmiotów inwestycyjnych (np. prywatnych).
Programowanie terenów inwestycji publicznych z punktu widzenia metodycznego
niewiele różni się od dotychczas stosowanych metod. Ich określenie w formie
powszechnie obowiązującego normatywu zastąpione zostanie świadomą decyzją
gminy, oparty o rozeznanie potrzeb i możliwości.
Najwięcej trudności przysparzać będzie prognozowanie potrzeb terenowych dla
inwestycji sektora prywatnego.
Ich wielkość powinna być skalkulowana jako wypadkowa 3 analiz:
Analizy decyzji o pozwoleniu na budowę (w okresie co najmniej 5 lat),
umożliwiającej oszacowanie: powierzchni tych terenów objętymi decyzjami,
struktury użytkowania oraz dynamiki przyrostu tych terenów.
Analizy obrotu gruntami – powalającej na oszacowanie: dynamiki zmian na
rynku nieruchomości, wielkości terenów objętych transakcjami i ich struktury
wg ustaleń obowiązującego planu przestrzennego.
Analizy danych z izb skarbowych dotyczące wielkości wydatków na
inwestycje wykazywanych przez podatników w deklaracjach podatkowych pod
kątem: dynamiki wydatków i struktury rodzajowej inwestycji.
Dodatkową możliwością weryfikacji oszacowanych potrzeb terenowych jest
porównanie z innymi podobnymi gminami – wskaźnika intensywności wykorzystania
terenów zainwestowanych, wyrażone ilością m2 tych terenów na 1 mieszkańca.
W dużych miastach w Polsce na 1 mieszkańca przypada około 120-180m2 terenów
zainwestowanych.
W miastach średnich 200-240m2.
W małych miastach i wsiach skupionych 250-300m2.
B. Standardy zagospodarowania przestrzennego.
Aby studium gminy mogło być (pełnić) funkcję koordynacyjne wobec planów
miejscowych powinno zawierać niezbędne standardy, określające warunki zabudowy i
zagospodarowania terenów.
Do takich standardów należą:
2. Standardy intensywności zabudowy – mogą być różnicowane wg:
Kategorii użytkowania terenu (tereny mieszkalnictwa wielo i
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)