stan pierwotny człowieka Pierwszy człowiek został stworzony jako bardzo dobry. Od początku człowiek żył w takiej przyjaźni ze swoim Stwórcą i w takiej harmonii z samym sobą i ze stworzeniem, które przewyższa jedynie chwała nowego stworzenia w Chrystusie. Pierwszy rodzice zostali obdarowani łaską uświęcającą i byli na drodze do pełnej samorealizacji. Stary Testament i Nowy Testament o stanie pierwotnym człowieka Autor Księgi Rodzaju przekazuje następujące prawdy o stanie pierwotnym człowieka: 1. Bóg umieścił człowieka w wyższym stanie łaski , niż przysługiwał człowiekowi ze względu na jego naturę, 2. Człowiek w raju miał uporządkowaną relację do Boga, świata i samego siebie, 3. Człowiek od początku został stworzony jako istota społeczna - relacja mężczyzna, kobieta, 4. Człowiek miał możliwość realizacji pełni człowieczeństwa, człowiek miał zachowywać prawo i był zobowiązany do pracy, 5. Pierwotnie człowiek był wolny od śmierci, bólu, cierpienia, choroby, trudu, wolny od pożądliwości.
W Nowym Testamencie stan pierwotny człowieka jest rozważany w kontekście nauki o zbawieniu przyniesionym przez Chrystusa. Rz 5,12 mówi że grzech był przyczyną śmierci, oznacza to że pierwotnie człowiek cieszył się nieśmiertelnością. 2Kor 5,18; Rz 5,10 rozwijają temat stanu pierwotnego pokoju w stosunku do wrogości. Rz 5,15, Fil 2,6-11; Hbr 5,8 podkreślają posłuszeństwo Chrystusa w kontekście nieposłuszeństwa Adama. Stan pierwotny w tradycji Kościoła Synod w Kartaginie (418) podkreśla możliwość, że człowiek w raju nie umiera. Synod w Orange (529) nadmienia o nieśmiertelności, którą mógł się cieszyć pierwszy człowiek. Synod Trydencki, w dekrecie o grzechu pierworodnym, określa pierwotny stan jako świętości i sprawiedliwości, a następnie stan niewinności.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)