Stabilność finansowa - wykład

Nasza ocena:

3
Pobrań: 161
Wyświetleń: 791
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Stabilność finansowa - wykład - strona 1 Stabilność finansowa - wykład - strona 2

Fragment notatki:

Prof. Małgorzata Janicka
Międzynarodowe rynki finansowe
Wykład III – Stabilność finansowa
Stabilność finansowa – to stan, w którym system finansowy efektywnie realizuje swoje najważniejsze funkcje tj. alokacja
zasobów, podział ryzyka, rozliczanie płatności, jest w stanie to czynić także podczas szoków, trudności i zmian zachodzących
w gospodarce.
Brakuje instytucji pełniącej funkcje nadzorcze nad światową stabilnością finansową. MFW sprawuje nadzór jedynie w sensie
analityczno-obserwacyjnym.
Koniec lat 90. – Forum Stabilności Finansowej



Utworzone przez kraje G7.
W skład weszli przedstawiciele ministerstw finansów, banków centralnych oraz nadzoru bankowego z
następujących krajów: USA, Japonia, Wielka Brytania, Niemcy, Francja, Włochy, Kanada, a także przedstawiciele
MFW, Banku Światowego, Banku Rozrachunków Międzynarodowych w Bazylei i OECD.
Udział brały także dwa kraje, które posiadały funkcję obserwatora: Hongkong i Singapur.
W ramach forum powołano 3 grupy problemowe:
1. Oazy podatkowe – każde centrum offshore jest oazą, ale nie każda oazą jest centrum. Oaza ogranicza
funkcjonowanie do jednej kwestii – niższego opodatkowania, czyli optymalizacji działalności podatkowej. Oazy
podatkowe powodują brak informacji na temat źródeł i wielkości lokowanych tam kapitałów. Forum zdecydowało
się podjąć określone działania mające na celu ograniczenie niekorzystnego wpływu oaz. Sformułowano następujące
zalecenia:
 wezwano oazy podatkowe, aby swoją działalność zgłaszały do BIS, który miałby kontrolować wielkość
przepływającego przez nie kapitału
 wezwano oazy do wprowadzenia międzynarodowych standardów działania odnoszących się do rynków
międzynarodowych
 wezwano do powoływania w ramach oaz efektywnych nadzorów instytucjonalnych
2. Fundusze hedgingowe – fundusze zarabiające zarówno na zwyżkach jak i na zniżkach na rynkach (mogą wręcz grać
na tych zniżkach, na krótką sprzedaż, w ich interesie jest zła koniunktura na rynkach finansowych). Fundusze te nie
funkcjonują zgodnie z regulacjami dotyczącymi funduszy inwestycyjnych – są to zwykłe spółki prawa handlowego.
Pierwotnie fundusze te miały zabezpieczać przed ryzykiem, jednak przekształciły się w aktywnych graczy kreujących
sytuację na międzynarodowych rynkach finansowych.
3. Przepływy kapitałowe krótkoterminowe – mogą one doprowadzić do kryzysów walutowych, zmian w bilansie
handlowym itp. Narzędziem stabilizacji gospodarki jest ograniczenie przepływów kapitału, jednak Polska nie może
się takim narzędziem posłużyć, ponieważ ma w pełni zliberalizowane przepływy kapitałowe.
W 2009 r. forum zastąpione zostaje przez Radę Stabilności Finansowej. Rada ta zostaje utworzona przez G20. Obecnie to:
Argentyna, Australia, Brazylia, Kanada, Chiny, Francja, Niemcy, Hongkong, Indie, Indonezja, Włochy, Japonia, Meksyk,
Holandia, Korea Południowa, Rosja, Arabia Saudyjska, Singapur, RPA, Hiszpania, Szwajcaria, Turcja, Wielka Brytania, USA.
Należą do niej także: Bank Rozrachunków Międzynarodowych, MFW, OECD, Bank Światowy, Europejski Bank Centralny i
Komisja Europejska.
Główne cele i kompetencje RSF:
1. identyfikuje słabości międzynarodowego systemu finansowego i nadzoruje wdrażanie działań koniecznych do ich
eliminacji
2. promuje współpracę między instytucjami odpowiedzialnymi za stabilność systemu finansowego
3. wspiera tworzenie ponadnarodowych standardów i regulacji oraz koordynuje prace instytucji, które je
przygotowują
Członkowie spotykają się obowiązkowo 2 razy do roku lub częściej, jeśli jest taka potrzeba. Wdrożenie opinii i zaleceń nie leży
w gestii rady (nie ma kompetencji nadzorczych). Rada ta musi korzystać z opracowań i dokumentów innych instytucji,
ponieważ sama nie przeprowadza badań.
Główny dokument to „Program oceny sektora finansowego” (FSAP) przygotowywany przez MFW i BŚ od maja 1999 roku.
Głównym celem jest promocja przejrzystości i stabilności systemów finansowych krajów członkowskich MFW. Identyfikuje on
silne strony i zagrożenia funkcjonowania systemów finansowych, szczególni e w odniesieniu do następujących sektorów:
bankowego, ubezpieczeniowego, funduszy emerytalnych. Osobno badany jest rynek kapitałowy i sektor przedsiębiorstw.
Kraje członkowskie mogą poprosić o utajnienie wyników badań. Do 2010 r., poddanie się badaniu było nieobowiązkowe,
natomiast od września 2010 r. 25 największych krajów gospodarki światowej, najistotniejszych systemowo, ma obowiązek
poddać się badaniu co 5 lat. Badaniu podlega:
1. prawdopodobieństwo potencjalnego wpływu głównych zagrożeń na stabilność krajowych systemów finansowych
2. skuteczność działania krajowych nadzorów finansowych
3. skuteczność zarządzania kryzysowego
Prof. Małgorzata Janicka
Międzynarodowe rynki finansowe
Wykład III – Stabilność finansowa
Polska została poddana badaniu w roku 2006. Z uwagi na wysokie ich koszty, eksperci z MFW mieli zbadać ten sektor, który
niósł największe zagrożenie dla rynku finansowego – wybrano sektor OFE.
W 2011 nastąpiło badanie w Chinach. Stwierdzono iż: chiny są na drodze do gosp. rynkowej, następuje liberalizacja sektora
bankowego i polityki kursowej.
Od 2013 r. zostanie zbadany wpływ krajowych polityk gospodarczych na otoczenie zewnętrzne.
„Raport o przestrzeganiu standardów i kodeksów” – przeprowadzane często równolegle wraz z FSAP-em. W jego ramach
analizowane i oceniane jest przestrzeganie przez państwa członkowskie standardów i kodeksów w 12 obszarach, m.in.:
1. rachunkowość,
2. przeciwdziałanie praniu brudnych pieniędzy i finansowaniu terroryzmu,
3. nadzór bankowy,
4. przejrzystość polityki finansowej,
5. przejrzystość systemu płatniczego.
Kraje mogą nie zgodzić się na upublicznienie raportu, dostają rekomendacje, ale nie muszą ich wprowadzać w życie.
Ok. 10% krajów korzysta z zaleceń, 21% wcale nie korzysta, a reszta się zastanawia :P
Koszt przeprowadzenia pojedynczego badania dla jednego z krajów wynosi 700 tys. USD.
Należy wdrażać programy dostosowawcze i stabilizacyjne, by otrzymać pieniądze z MFW. Należy ustalić kryteria jakościowe i
ilościowe.
Elastyczna Linia Kredytowa – utworzona w marcu 2009 r. To instrument ostrożnościowy (czyli nie służy reagowaniu na
kryzys), który ma zapobiec wybuchowi kryzysu i adresowany do państw o bardzo stabilnych podstawach gospodarczych.
Korzystają z niego: Polska, Kolumbia i Meksyk.
Instrument Szybkiego Reagowania – utworzony w listopadzie 2011 r. Jest przyznawany krajom członkowskim, w którym
wystąpiła pilna potrzeba zrównoważenia bilansu płatniczego wynikająca z nadzwyczajnych okoliczności np. klęski żywiołowe,
konflikty czy też gwałtowne zmiany cen na rynkach międzynarodowych. Kraj uzyskujący do niego dostęp nie musi wdrażać
programu stabilizacyjnego. Środki można uzyskać w ciągu 3 dni!
Utworzenie Globalnego Mechanizmu Stabilizacyjnego - koncepcja obecnie odrzucona. Celem jest ograniczenie ryzyka
systemowego oraz efektu zakażania (efektu domina) przez dostarczenie płynności (pieniędzy) potrzebującym krajom o
stosunkowo silnych podstawach gospodarczych ale zagrożonych rozprzestrzenianiem się kryzysu. Koncepcja była nowatorska,
ponieważ przyznawana miałaby być grupie krajów.
Cechy charakterystyczne i zmiany na międzynarodowych rynkach finansowych:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
znaczący wzrost wolumenu globalnych przepływów kapitałowych, w tym krótkoterminowych
tendencja do powstawania baniek spekulacyjnych nie tylko na rynkach papierów wartościowych, ale także na
rynkach nieruchomości i surowców (finansyzacja rynków towarowych – przeniesienie gry spekulacyjnej znanej z
rynków finansowych na rynek towarowy np. rynek ropy naftowej, rynek cebulek tulipanów w Holandii).
zmiana kanałów pośrednictwa finansowego – niegdyś wiodąca rola przypadała bankom i innym inwestorom
instytucjonalnym, które działały w sposób regulowany (np. fundusze inwestycyjne, ubezpieczeniowe). Obecnie
rośnie rola mniej formalnych i niepodlegających regulacjom podmiotów (np. fundusze hedgingowe).
pojawienie się nowych instrumentów finansowych, których złożoność jest tak duża, że stają się niezrozumiałe dla
przeciętnego inwestora.
rosnąca dominacja malej liczby wielkich instytucji finansowych
rosnąca rola inwestorów zagranicznych w systemach bankowych krajów rozwijających się
przejmowanie narodowych giełd papierów wartościowych przez podmioty zagraniczne
podział banków uniwersalnych
alienacja świata finansów – coraz częściej transakcje finansowe są oderwane od gospodarki realnej
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz