ŚRODKI ZABEZPIECZAJĄCE Rozdział X, realizacja ius puniendi, środki karne jako pomost od kar do środków zabezpieczających, kodyfikacje przewidujące środki zabezpieczające nazywane są kodeksami dwutorowymi. Historia: pojawienie się na gruncie pozytywizmu filozoficznego, realizmu, empiryzmu, oraz szkoły pozytywistycznej, odrzucenie winy (postawa deterministyczna), chronienie przed niebezpieczeństwem ze strony sprawcy, radykalni pozytywiści odrzucali system kar, genezę należy wiązać ze szkołą socjologiczną i prewencją szczególną, środki zabezpieczające (ochronne - Krzymuski), stosuje się je dla dobra samego sprawcy i dla zabezpieczenia społeczeństwa, postulat dwutorowości. za sprawą Makarewicza znalazły się w kk z 1932, zaspakajają społeczne poczucie sprawiedliwości. Prekursor Karol Stooss, kodyfikacja szwajcarska, pierwszy dwutorowy kodeks: norweski z 1902 (1905 w życie), Ernest Ferdynand Kelin, ale przedstawiciel szkoły klasycznej z XVIII, zdecydowanym przeciwnikiem był Feuerbach, stosowanie tych środkiem jest postulatem polityki kryminalnej, środki takie nie są wyrazem potępienia sprawcy i jego czynu, swoje zadanie spełniają przez: usuwanie lub ograniczanie stanu niebezpieczeństwa, odseparowanie sprawcy, (fałszowanie etykiety - pochłanianie kary przez środki zabezpieczające), związane z brakiem zawinienia lub zmniejszonym zawinieniem: lecznicze i nielecznicze zastępują karę, uzupełniają karę bezpośrednie (dotykają sprawcę), pośrednie (dotykają przedmioty, przedmioty) osobowe środki zabezpieczające, rzeczowe środki zabezpieczające obligatoryjne, fakultatywne Środki o charakterze leczniczym i rehabilitacyjnym - 93 - 98 kk, poza kodeksem w ustawie o postępowaniu wobec nieletnich, o przeciwdziałaniu narkomanii, o wychowaniu w trzeźwości, o ochronie zdrowia psychicznego Art. 93. Sąd może orzec przewidziany w tym rozdziale środek zabezpieczający związany z umieszczeniem w zakładzie zamkniętym tylko wtedy, gdy jest to niezbędne, aby zapobiec ponownemu popełnieniu przez sprawcę czynu zabronionego związanego z jego chorobą psychiczną, upośledzeniem umysłowym lub uzależnieniem od alkoholu lub innego środka odurzającego; przed orzeczeniem tego środka sąd wysłuchuje lekarzy psychiatrów oraz psychologa. Umieszczenie w zakładzie psychiatrycznym - sprawca niepoczytalny art. 31§1 popełnił czyn zabroniony o znacznej społecznej szkodliwości, prawdopodobieństwo, że popełni ponownie, brak określenia czasu, zwolnienie, gdy dalsze przebywanie nie jest konieczne, można ponownie w 5 lat od zwolnienia gdy odpowiednie okoliczności Umieszczenie w zakładzie karnym na oddziale szczególnego leczenia lub rehabilitacji - gdy skazany na karę bezwzględnego pw gdy czyn popełniony w stanie ograniczonej poczytalności art. 31§2, można warunkowo zwolnić, gdy wyniki leczenia za tym przemawiają, a kara nie przekraczała 3 lata pw
(…)
… pojazdów
Zakaz prowadzenia działalności związanej z wychowaniem, leczeniem edukacją nieletnich
Obowiązek powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach
Przepadek przedmiotów z art. 44
Art. 100. Jeżeli społeczna szkodliwość czynu jest znikoma, a także w razie warunkowego umorzenia postępowania albo stwierdzenia, że zachodzi okoliczność wyłączająca ukaranie sprawcy czynu zabronionego, sąd może orzec przepadek wymieniony w art. 39 pkt 4. Przepadek następuje na rzecz Skarbu Państwa, ale nie gdy przedawnienie lub skuteczny czynny żal, kontratyp nie jest okolicznościąwyłączającą ukaranie sprawcy
Prawo wykroczeń nie przewiduje, ale jedynie w art. 28§3, gdy niepoczytalny
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)