To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
SPRAWSTWO GŁÓWNE (wykonawcze, własnoręczne, jednosprawstwo) - podstawowa forma sprawstwa - polega na samodzielnym, własnoręcznym realizowaniu znamion czynu zabronionego jako przestępstwo czy wykroczenie skarbowe
WSPÓŁSPRAWSTWO - popełnienie czynu zabronionego przez co najmniej dwie osoby, które wspólnie i w porozumieniu realizują przestępstwo lub wykroczenie skarbowe. Cechą jest więź podmiotowa i przedmiotowa
- współsprawcy wspólnie realizują czyn naganny w oparciu o zawarte porozumienie POROZUMIENIE: ma charakter dwustronny i polega na wyrażaniu woli wspólnego popełnienia czynu zabronionego
może być zawarte w dowolnej formie w sposób wyraźny bądź dorozumiany
musi poprzedzać czyn albo zostać zawarte najpóźniej w momencie przystępowania do czyny nagannego
daje możliwość pociągnięcia do odpowiedzialności karnej skarbowej każdego ze współsprawców za całość zrealizowanego czynu, mimo że faktycznie nie każdy z nich wyczerpał wszystkie znamiona ustawowe czynu zabronionego
EKSCES - przekroczenie ram porozumienia, dokonanie czegoś więcej lub inaczej niż to wynikało z wcześniejszego uzgodnienia. Przykład: wspólnie dokonywany przemyt, gdy sprawcy umówili się,że przemycą przez granicę wyroby ze skór egzotycznych zwierząt objętych zakazem wywozu, przy czym jeden ze współsprawców umieścił w bagażu dodatkowo narkotyki. W takim przypadku zarzut współsprawstwa ograniczać się będzie do czynu objętego porozumieniem, a dodatkowe zachowanie wykraczające poza granicę porozumienia przypisane zostanie indywidualnemu sprawcy. Minimum wymagane do przyjęcia współsprawstwa ( III teorie) Teoria formalno-obiektywna - dla współsprawstwa niezbędne jest oprócz porozumienia co do wspólnego popełnienia czynu zabronionego, wyczerpanie własnym zachowaniem przynajmniej części ustawowych znamion określonego typu przestępstwa lub wykroczenia Teorie subiektywne - znaczenie rozstrzygające ma treść woli współdziałającego podmiotu. Jeśli współdziałający działał z zamiarem sprawczym to uzyskuje status współsprawcy, bez względu na to, czy swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu zabronionego czy też nie. Natomiast jeżeli wolą podmiotu była chęć pomocy innym osobom przy popełnianiu czynu zabronionego, to wtedy w stosunku do osoby która nie wyczerpała ustawowych znamion tego czynu należy przyjąć pomocnictwo. Wg innej teorii subiektywnej znaczenie ma to, w czyim interesie działał dany podmiot. Jeśli współdziałający działał w interesie własnym- odpowiada w charakterze sprawcy, jeśli działał w cudzym Interesie- odpowiada za tzw. niesprawcze formy popełniania przestępstwa.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)