FORMY ZJAWISKOWE Sprawstwo art. 18 § 1 KK. Art. 18. § 1. Odpowiada za sprawstwo nie tylko ten, kto wykonuje czyn zabroniony sam albo wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, ale także ten, kto kieruje wykonaniem czynu zabronionego przez inną osobę lub wykorzystując uzależnienie innej osoby od siebie, poleca jej wykonanie takiego czynu. § 2. Odpowiada za podżeganie, kto chcąc, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, nakłania ją do tego. § 3. Odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji; odpowiada za pomocnictwo także ten, kto wbrew prawnemu, szczególnemu obowiązkowi niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ułatwia innej osobie jego popełnienie. Zwykłe sprawstwo ( zwane jednosprawstwem ) - odpowiada za nie ten kto wykonuje czyn zabroniony sam. Z jednej strony osobiste wypełnienie znamion, z drugiej strony określa się przez to sformułowanie, że chodzi o działanie pojedynczej osoby . Współsprawstwo to dokonanie czynu zabronionego przez co najmniej dwie osoby, których działania mogą się pokrywać lub wzajemnie dopełniać. Współsprawstwo zakłada porozumienie osób współdziałających, a działania tych osób objęte są ich porozumieniem ( element subiektywny ) i są pewnym działaniem wspólnym, składają się na pewną całość wypełniającą znamiona określonego przestępstwa ( element obiektywny ). Mogą dokonywać wspólnie działań jednorodnych, mogą to też być zachowania różnorodne - sens konstrukcji współsprawstwa jest tu najlepiej widoczny, ponieważ każdemu ze współsprawców przypisujemy popełnienie przestępstwa, chociaż żaden z nich swoim działaniem własnym nie wypełnił całości znamion tego przestępstwa. Również przestępstwa nieumyślne mogą być popełnione w formie współsprawstwa, jeżeli dwie lub więcej osób wspólnie i w porozumieniu zachowuje się w sposób nieostrożny i wywołuje określony skutek. Współsprawstwo przy popełnieniu przestępstwa indywidualnego właściwego jest możliwe pod warunkiem, że wszyscy współsprawcy mają wymaganą cechę podmiotu oraz również wtedy gdy tylko jeden współsprawca ma wymaganą cechę podmiotu, a pozostali współsprawcy zaś tylko o występowaniu tej cechy wiedzą ( art. 21 § 2 ) jednak potraktowanie ich jako współsprawców przestępstwa indywidualnego nie zawsze będzie jednak możliwe. Przy przestępstwach indywidualnych niewłaściwych współsprawstwa jest również możliwe, z tym, że jeżeli to niewłaściwe przestępstwo indywidualne stanowi uprzywilejowany typ przestępstwa, to współsprawca, który cechy indywidualnej nie ma - odpowiada za przestępstwo typu podstawowego. Gdy przestępstwo indywidualne niewłaściwe typu kwalifikowanego, to współsprawca nie mający cechy indywidualizującej będzie mimo to odpowiadał za typ kwalifikowany jeżeli o istnieniu tej cechy u drugiego współsprawcy wiedział. W odniesieniu do przestępstw indywidualnych niewłaściwych konsekwencje występowania cechy indywidualizującej przenoszą się na drugiego współsprawcę tylko przy typie kwalifikowanym. Współsprawstwo nie zachodzi, jeżeli dwie osoby popełniają przestępstwa w tym samym czasie i miejscu, ale niezależnie od siebie. Taką sytuację nazywamy sprawstwem równoległym.
(…)
… ten zawiera zasadę, zgodnie z którą każdy ze współdziałających odpowiada w granicach swojej umyślności lub nieumyślności - zasada indywidualizacji winy. Zasada ta nie pozwala też karać za eksces współdziałającego. Wyłączenie odpowiedzialności za eksces drugiej osoby dotyczy też podżegacza i pomocnika. Do wszystkich współdziałających odnoszą się przepisy o czynnym żalu. Zarówno sprawca kierowniczy…
… przestępstwa, nakłaniając lub wspierając osobę, która ma być lub jest wykonawcą czynu. Odpowiedzialność podżegacza i pomocnika jest, w zasadzie , niezależna od odpowiedzialności sprawcy, choć czasami istnieje tu pewna ograniczona zależność (konstrukcja akcesoryjna - uzależnienie odpowiedzialności podżegacza i pomocnika od odpowiedzialności sprawcy).
Nie odpowiadają jeżeli przejawili skuteczny czynny żal, czyli dobrowolnie zapobiegli popełnieniu czynu zabronionego, do którego uprzednio nakłaniali lub pomagali. Jeżeli czynny żal był nieskuteczny, nie udało się zapobiec popełnieniu przestępstwa, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.
Przepis o czynnym żalu nie ma zastosowania do prowokatora, czyli do osoby, która nakłania inną osobę do popełnienia czynu zabronionego w celu skierowania przeciwko…
… osoby, jako sprawstwa. Odpowiedzialność osób popełniających czyn zabroniony w konfiguracji wieloosobowej określa art. 20 KK.
Art. 20.
Każdy ze współdziałających w popełnieniu czynu zabronionego odpowiada w granicach swojej umyślności lub nieumyślności niezależnie od odpowiedzialności pozostałych współdziałających.
Art. 21.
§ 1. Okoliczności osobiste, wyłączające lub łagodzące albo zaostrzające…
…. Tylko umyślnie z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym. Musi ono mieć miejsce przed lub w trakcie popełniania czynu. Po popełnieniu przestępstwa - poplecznictwo, zaś pewne zachowania się, związane z ułatwieniem sprawcy korzystania z owoców przestępstwa, mogą być zakwalifikowane jako paserstwo.
Poplecznictwo lub paserstwo przyrzeczone sprawcy przed popełnieniem czynu może mu ułatwić jego popełnienie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)