To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Społeczny konstruktywizm
Konstruktywiści są zainteresowani świadomością
ludzką i jej miejscem w polityce. Podobnie jak
teoretycy krytyczni i postmoderniści, twierdzą, że nie
istnieje zewnętrzna, obiektywna rzeczywistość
społeczna jako taka. Świat społeczny i polityczny nie
są bytami fizycznymi ani obiektami materialnymi
pozostającymi poza ludzką świadomością.
Konstruktywizm odrzuca pozytywistyczne SM, ale nie
nauki społeczne jako takie.
Główni przedstawiciele: Aleksander Wendt, Peter
Katzenstein, Friedrich Krotochwil, Nicholas Onuf.
Stosunki międzyludzkie, w tym stosunki międzynarodowe,
składają się zasadniczo z myśli i idei, nie zaś z uwarunkowań i
sił materialnych.
Podstawowym dla konstruktywistów elementem ideacyjnym są
intersubiektywne przekonania (idee, koncepcje, założenia),
powszechnie podzielane przez ludzi.
Te wspólne przekonania tworzą i wyrażają interesy i
tożsamości ludzi, np. sposób, w jaki ludzie postrzegają samych
siebie w relacjach z innymi.
Konstruktywiści skupiają uwagę na sposobach kształtowania i
wyrażania tych relacji, np. za pomocą zbiorowych instytucji
społecznych, takich jak suwerenne państwa, które choć nie
maja materialnej realności, a istnieją jedynie dzięki temu, że
ludzie zbiorowo wierzą w ich istnienie i postępują zgodnie z tą
wiarą.
Konstruktywizm a pozytywizm: Konstruktywiści są zaangażowani w budowanie społecznej
nauki SM.
Sprzeciw wobec pozytywizmu nie oznacza sprzeciwu wobec
metody naukowej w ogóle. Na ogół zatem konstruktywiści
pozostają w kręgu rewolucji behawioralnej, mimo że nie
akceptują pojęcia zewnętrznej, obiektywnej rzeczywistości.
Konstrukcjoniści uznają istnienie intersubiektywnych
rzeczywistości, czyli tezę, zgodnie z którą wśród ludzkich
aktorów, również tych działających w imieniu państw, mogą
występować wzajemne zrozumienie, wspólne idee, praktyki i
zasady, które uzyskują status społeczny niezależny od
któregokolwiek z tych aktorów. Razem wzięte reguły i praktyki
stanowią intersubiektywną rzeczywistość polityczną.
Konstruktywiści zgadzają się z pozytywistami co do tego, że
możliwa jest kumulacja wiedzy o świecie. W odróżnieniu
jednak od pozytywistów podkreślają rolę idei oraz wspólnej
wiedzy na temat świata społecznego.
(…)
… zgadzają się z pozytywistami co do tego, że
możliwa jest kumulacja wiedzy o świecie. W odróżnieniu
jednak od pozytywistów podkreślają rolę idei oraz wspólnej
wiedzy na temat świata społecznego.
Dwoma podstawowymi wymiarami metodologicznymi
w SM ją natura świata społecznego (ontologia) oraz
stosunek naszej wiedzy do tego świata (epistemologia).
Wymiar ontologiczny dotyczy natury rzeczywistości
społecznej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)