To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Specyfika konstrukcji zespolonych typu drewno beton
Jednym z kierunków rozwoju drewnianych konstrukcji mostowych są mosty zespolone składające się dźwigarów z drewna klejonego i pomostu betonowego. Takich konstrukcji wybudowano na świecie ciągle niewiele, ale ich liczba stale rośnie. Do niedawna normy projektowania nie zawierały informacji na ten temat, aczkolwiek w pozycji [85 j [ 193] można znaleźć wiele danych dotyczących tego zagadnienia. Lukę w tym zakresie wypełnia EN 1995-2 [218].
Szczególną uwagę poświęca się rozciąganiu w drewnie, ściskaniu w betonie i siłom rozwarstwiającym na styku obu materiałów. Zjawiskiem decydującym o bezpieczeństwie pracy konstrukcji zespolonych typu drewno-beton jest możliwość kruchego pęknięcia (złamania) rozciąganego elementu drewnianego.
Istotny wpływ na rozwój konstrukcji zespolonych typu drewno-beton ma konieczność rehabilitacji i modernizacji starych budynków. Okazało się, że istotnym czynnikiem ułatwiającym takie prace jest zastosowanie stropów zespolonych. Wprawdzie problem w tym przypadku jest nieco łatwiejszy do rozwiązania niż w przypadku mostów (brak obciążeń dynamicznych i meteorologicznych, nie istnieje problem zmęczenia itp.) tym niemniej pewne idee mogły zostać przeniesione z jednych konstrukcji na drugie. Świadczą o tym publikacje [72], [78], [90], [91], [104], [116], [137].
Podstawowym zagadnieniem w takich ustrojach jest ocena stopnia zespolenia obu materiałów. Prace badawcze poświęcone temu tematowi są chyba najbardziej zaawansowane w Finlandii, gdzie wybudowano już kilka mostów tego typu, a także w Niemczech i Szwajcarii. W tym miejscu trzeba podkreślić szczególnie znaczące osiągnięcia dokonane w krajach skandynawskich podczas realizacji szeroko zakrojonego przedsięwzięcia pt. „Nordic Timber Bridge Project" [193]. Opisy zrealizowanych mostów zamieszczono w rozdziałach 6.2.1.5, 6.2.3.4, 6.2.4.3 i 6.2.5.5.
Ważnym problemem jest również dobór łączników i sposób realizacji przez nie zespolenia. W wielu krajach pracuje się nad tym zagadnieniem testując zarówno w laboratorium jak i na obiektach rozmaite rodzaje łączników zespolenia. Przykłady takich rozwiązań podano w rozdziałach 6.2.1.5, 6.2.3.4, 6.2.4.3 i 6.2.5.5, a także w [54], [55], [85], [193]. Wyniki tych badań znalazły także odzwierciedlenie w normie EN 1995-2 [218].
Zgodnie z nią w analizie zespolenia elementów konstrukcji wykonanych z dwóch różnych materiałów należy uwzględniać poślizg w złączu (podatność łącznika). Nie należy uwzględniać wpływu tarcia i adhezji pomiędzy betonem i drewnem.
W przypadku łączników w postaci trzpieni należy pomijać „rope ejfect". Jeśli ędzy płytą betonową i dźwigarem drewnianym znajduje się element niekon-zyjny np. szalunek (rys. 8.3), to wytrzymałość i sztywność takiego połączenia najlepiej określać na podstawie badań.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)