To tylko jedna z 9 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Most Tirva w miejscowości Yalkcala położonej 150 km na płn wsch. od Helsinek
Ten drogowy most został oddany do użytku w 1997 roku (rys. 6.39) [85]. Jest to konstrukcja jednoprzęsłowa składająca się z trzech, swobodnie podpartych dźwigarów głównych o rozpiętości 15,0 m. Każdy z dźwigarów zbudowano z trzech belek z drewna klejonego połączonych ze sobą na śruby. Dolną część dźwigarów lekko wygięto w górę, co nadaje mostowi lżejszy wygląd.
Płyta pomostu i dźwigary, każdy składający się z pary belek z drewna klejonego o szerokości 240 mm, są połączone za pomocą łączników wykonanych z prętów zbrojeniowych wklejonych pod kątem (rys. 6.40 i 6.41). Realizację obiektu poprzedziły badania efektywności działania łączników zespolenia w postaci prętów zbrojeniowych. Analizowano cztery warianty połączeń. W połączeniu nr 1. 3 i 4 zastosowano klej poliuretanowy, a w nr 2 - epoksydowy. Ponadto w połączeniach nr 3 i 4, w górnej powierzchni belki drewnianej wyko nano dodatkowe wycięcia (wręby). W połączeniu nr 3 zastosowano tylko jeden pręt rezygnując z pręta ściskanego.
Połączenie to było sprawdzane zarówno na działanie obciążeń doraźnych jak i zmęczeniowych. Obciążenia zmęczeniowe wywoływano za pomocą pulsatorów hydraulicznych.
Amplitudę wartości przykładanych sił korygowano na bieżąco, tak aby w przybliżeniu odpowiadała maksymalnej sile otrzymanej przy sprawdzaniu stanu granicznego użytkowalności. Zrealizowano ponad 1 milion cykli obciążeń w każdym rodzaju połączenia. Poluzowanie („rozmiękczenie") połączenia było określane przez pomiar względnego przemieszczenia tj. poślizgu między drewnem a betonem, za pomocą czujników indukcyjnych zainstalowanych po obu stronach każdego elementu (rys. 6.42).
Na wykresach przedstawionych na rys. 6.43 pokazano zależność między liczbą cykli obciążeń, a wielkością poślizgu na styku drewna i betonu. Pierwsza krzywa reprezentuje statyczną „odpowiedź" połączenia ścinanego przed przyłożeniem obciążenia zmęczeniowego (N = 1). Pozostałe krzywe przedstawiają statyczne „odpowiedzi" podczas przeprowadzania badań i po tym jak test został zatrzymany (N 106).
Przyłożenie obciążeń cyklicznych nie spowodowało żadnych uszkodzeń połączeń. Poluzowanie połączeń w trakcie zwiększania liczby cykli obciążeń można odczytać z powiększenia kąta nachylenia krzywych. Poślizg wzrasta wraz z rosnącą liczbą cykli obciążeń, ale pozostaje relatywnie niewielki. Największą wartość poślizgu stwierdzono w połączeniu nr 1. Z kolei sztywność połączenia jest większa w połączeniu, w którym zastosowano wklejanie pręta na klej epoksydowy niż przy zastosowaniu kleju poliuretanowego. Jak należało się spodziewać, wykonanie wcięć w górnej powierzchni belek zwiększyło sztywność połączenia i zmniejszyło poślizg. Zastosowanie prętów ściskanych w połączeniu nr 4 obniżyło wartość poślizgu trwałego, a wykres „odpowiedzi" ma charakter liniowy nawet przy 1,7 milionów cykli obciążeń.
(…)
…, rozciąganej, części dźwigara drewnianego taśmami z włókien węglowych (CFRP) (patrz także rozdział 11.4). Badania laboratoryjne, opisane w [134], przeprowadzone na belkach wykonanych z samego drewna (W), z drewna podklejonego taśmami CFRP
(WF), z dźwigara drewnianego i płyt\- betonowej (CW) oraz z dźwigara drewnianego z podklejoną taśmą Cli'} « Kty betonowej (CWF) udowodniły, że;
- ..śmy Ci V V e 'igą…
… trwałego, a wykres „odpowiedzi" ma charakter liniowy nawet przy 1,7 milionów cykli obciążeń.
Po przeprowadzeniu badań zmęczeniowych, każde połączenie zostało zbadane na zniszczenie przy użyciu monotonicznie rosnącego obciążenia statycznego. War-jści niszczących sił ścinających oraz opis zniszczenia przedstawiono w tablicy 6-4.
Analiza otrzymanych wyników badań laboratoryjnych pozwala na stwierdzenie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)