To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Połączenia i styki z udziałem łączników
Uwagi ogólne
Projektowanie połączeń i styków w konstrukcjach drewnianych może odbywać się na dwa sposoby. Albo zgodnie z zasadami podanymi w EN 1995-1-1 [216] oraz EN 1995-2 [218] albo po przeprowadzeniu badań zgodnie z EN 1075 [260], EN 1380 [265], EN 1381 [266], EN 26891 [284] i EN 28970 [285]. Nośność charakterystyczną i sztywność połączeń wyznacza się na podstawie wyników badań na ściskanie i rozciąganie.
Stosuje się wiele rodzajów połączeń i łączników. Norma EN 1995-2 w rozdziale 8.1 [218] określa rodzaje łączników, których nie wolno stosować w połączeniach elementów konstrukcyjnych mostów drewnianych. Zalicza się do nich:
• gwoździe obciążone osiowo, tzw. „zszywki",
• łączniki w postaci metalowych płyt z otworami.
Osobnym problemem są łączniki zapewniające zespolenie w konstrukcjach typu drewno-beton. Problem ten omówiono w rozdziale 6.2.3, 6.2.4 i 6.2.5, a także w punktach 8.3.3 i 8.3.4. Należy zaznaczyć, że zalecenia EN 1995-2 [218] nie wykluczają stosowania innych rodzajów łączników. Zagadnienie zespolenia drewna z betonem nie jest w pełni rozwiązane i w związku z tym należy spodziewać się korekt w EN 1995-2 [218] po zdobyciu większych doświadczeń na temat trwałości proponowanych rozwiązań.
Połączenia z udziałem łączników wielokrotnych
Warunkiem podstawowym jest, aby w jednym połączeniu stosowano tylko jeden rodzaj łączników, tzn. o jednakowych wymiarach, wykonanych z takiego samego materiału, więc mających jednakową nośność. Dopuszcza się sytuację, w której nośność całego połączenia może być mniejsza niż suma nośności poszczególnych łączników.
Dla jednego rzędu łączników ułożonych równolegle do włókien efektywna nośność charakterystyczna równolegle do rzędu powinna być określana ze wzoru
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)