To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Siły wewnętrzne w styku doczołowym
Momentowi zginającemu M w styku doczołowym towarzyszy zazwyczaj siła poprzeczna V, której nie uwzględniono w dotychczasowych analizach wytężenia zginania styków doczołowych. Projektując doczołowe połączenia zginane, należy uwzględniać w obliczeniach działającą siłę poprzeczną V. W połączeniach doczołowych siłę poprzeczną w styku uwzględnia się, obliczając zredukowaną nośność śrub na rozciąganie, bądź zakłada się, że przenosi się ona przez tarcie między blachami czołowymi, a także konstruując elementy (np. stołeczki), na które się ją przekazuje. W połączeniach sprężanych kategorii F siła poprzeczna V powinna być według [98] przeniesiona przez tarcie, przy czym uwzględnia się wpływ siły rozciągającej w śrubach na nośność styku z warunku poślizgu.
Najczęściej w projektowaniu doczołowych połączeń zginanych i ścinanych stosuje się zasadę, że siłę poprzeczną przenoszą wyłącznie śruby usytuowane w strefie ściskanej połączenia lub też, że siła ta jest przekazywana przez docisk blachy czołowej belki do stołeczka montażowego, przyspawanego do pasa słupa.
Nośność doczołowych połączeń elementów dwuteowych w złożonym stanie obciążenia (M, N, V) można według [98] sprawdzać w sposób uproszczony, przy założeniu, że moment zginający M i siła podłużna N są przenoszone wyłącznie przez pasy, spełniając warunek nośności dla wypadkowej siły podłużnej w pasie rozciąganym i śrub znajdujących się w jego bezpośrednim sąsiedztwie. Jeśli w połączeniu jest tylko jeden pas rozciągany, to można przyjmować współczynniki uji jak w połączeniach wyłącznie zginanych według tabl. 7.4.
W stykach doczołowych obciążonych prostopadłe (Sm) i równolegle (S0t) do osi łączników wyznacza się zredukowane nośności śrub z następujących nierówności interakcyjnych:
W analizowanych połączeniach zredukowane nośności śrub St, Sv, Ss (wyznaczone z zależności (7.63) lub (7.64)) muszą być większe niż wytężenia łączników od sił Sov, S'0f W [7] obszerniej omówiono dwukierunkowe wytężenie śrub oraz podano tablice ich interakcyjnej nośności w połączeniach niesprężo-nych i sprężonych.
W śrubowych stykach zakładkowych łączniki są wytężone prostopadle do swych osi. Nośność takich styków jest uwarunkowana nośnością śrub na ścinanie i docisk Srv, Sm łub z warunku poślizgu Srs. Projektuje się je na jedną z trzech kategorii A, B lub C [98]. Połączenia kategorii A mogą być na śruby zwykłe (klasy 4.6, 5.6) niesprężone albo wysokiej wytrzymałości (klasy 8.8, 10.9, 12.9) sprężone siłą 0,55*0. Połączenia kategorii B i C projektuje się wyłącznie jako sprężone siłą S0 (7.54). Odporność styku zakładkowego na poślizg jest wymagana w odniesieniu do połączeń kategorii B w stanie granicznym użytkowania, a przy złączach kategorii C w stanie granicznym nośności.
(…)
… wytrzymałości (klasy 8.8, 10.9, 12.9) sprężone siłą 0,55*0. Połączenia kategorii B i C projektuje się wyłącznie jako sprężone siłą S0 (7.54). Odporność styku zakładkowego na poślizg jest wymagana w odniesieniu do połączeń kategorii B w stanie granicznym użytkowania, a przy złączach kategorii C w stanie granicznym nośności.
Śrubowy styk zakładkowy rygla o przekroju dwuteowym (rys. 7.17a) składa się z nakładek uciąglających pasy górny i dolny oraz środnik. W takim styku występuje siła poprzeczna V i moment zginający M. W obliczeniach połączenia zakłada się, że siłę ścinającą V w całości przenosi tylko środnik, natomiast moment zginający M rozdziela się na moment zginający przenoszony przez środnik Mw i moment zginający przenoszony przez pasy Mj, proporcjonalnie do momentu bezwładności względem wspólnej osi…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)