To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Schematy statyczne słupów
Projektowanie słupa rozpoczyna się od ustalenia jego schematu statycznego i długości wyboczeniowej w płaszczyźnie i z płaszczyzny ustroju nośnego. Przykład schematu konstrukcji portalowej ramy ze słupami o różnych postaciach wybocze-nia pokazano na rys. 6.32.
Identyfikacji odpowiednich obliczeniowych schematów statycznych słupów dokonuje się na podstawie analizy sposobów połączeń ich końców z fundamentem i ryglem dachowym, a także innymi elementami pośrednimi, np. belką podsuwni-cową, ryglami ściennymi itp. Schemat statyczny słupa ustala się w płaszczyznach układu poprzecznego oraz ściany podłużnej hali. Należy zwrócić uwagę, że węzły podporowe i pośrednie słupa mogą mieć różne charakterystyki sztywnościowe ze względu na obrót i przemieszczenie w płaszczyźnie i z płaszczyzny układu poprzecznego hali.
W konstrukcji pokazanej na rys. 6.32 połączenie słupa z fundamentem w płaszczyźnie ramy ma schemat sztywnego zamocowania, w analizie zaś wyboczenia słupa w płaszczyźnie ściany podłużnej hali przyjmuje się połączenie przegubowe. Węzeł ten w obu kierunkach traktuje się jako nieprzesuwny.
Przyjęte schematy połączeń z fundamentem mają ścisły związek z zastosowanym rozwiązaniem konstrukcyjnym podstawy słupa i śrub kotwiących (patrz szczegół „A" na rys. 6.32). W tym przypadku założono, że w płaszczyźnie układu poprzecznego połączenie słupa z fundamentem przenosi moment zginający, w kierunku prostopadłym zaś jest możliwy swobodny obrót.
Z kolei w płaszczyźnie ramy słup z ryglem może być połączony w sposób sztywny lub przegubowy, lecz węzeł ten ma swobodę przemieszczeń poziomych. W płaszczyźnie prostopadłej do układu poprzecznego połączenie głowicy słupa z belką okapową umożliwia obrót i odpowiada schematowi przegubowemu, bez możliwości przemieszczeń poziomych tego węzła. Ograniczenie przemieszczeń głowic słupów zapewniają w tym przypadku stężenia pionowe w płaszczyźnie ścian podłużnych. W omawianym przykładzie współczynnik długości wybocze-niowej słupa w płaszczyźnie ramy fix jest różny od.tegoż współczynnika w płaszczyźnie ściany ny / fiy).
W przypadku konstrukcji nośnej hali pokazanej na rys. 6.32a teoretyczne długości słupa w obu płaszczyznach są takie same (lx = ly = h). W przykładzie na rys. 6.32b długość teoretyczna słupa w płaszczyźnie ściany podłużnej jest dwukrotnie mniejsza (ly = 0,5h) od tejże długości w płaszczyźnie układu poprzecznego (lx = h). W tym przypadku lx ^ ly, co wynika z zastosowanego w ścianie bocznej hali stężenia pionowego podłużnego słupów.
Oprócz analizy giętnej postaci wyboczenia, należy badać możliwość wystąpienia giętno-skrętnej (przestrzennej) postaci utraty stateczności słupów. Wskazówki i propozycje obliczeniowe dotyczące takiej postaci wyczerpania nośności są podane w [52], a także w [29], [30].
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)