To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Długości wyboczeniowe i smukłości słupów głównych hal
W szacowaniu nośności słupów bardzo ważna jest poprawna identyfikacja sposobu zamocowania końców pręta i właściwe określenie jego długości wyboczenio-wych oraz smukłości. Przyjęty model obliczeniowy (schemat statyczny) wytężenia słupa musi mieć pełne odzwierciedlenie w rozwiązaniu konstrukcyjnym jego połączenia z ryglem dachowym i fundamentem (przegub, utwierdzenie, zamocowanie sprężyste o podatności na obrót, możliwość przesuwu węzła). Stąd też konstruując wcześniej obliczony obiekt, należy pamiętać o przyjętych (założonych) warunkach brzegowych projektowanych elementów. Identyfikując schemat statyczny słupa, trzeba zwrócić uwagę na możliwość przemieszczania się i obrotów jego końców, postaci oraz długości wyboczeniowych w płaszczyźnie i z płaszczyzny układu poprzecznego. W przyjęciu poprawnego schematu statycznego zamocowania końców słupów jest istotna analiza zdolności do „przenoszenia" momentów zginających Mx, My oraz sił poprzecznych Vx, Vy przez połączenia słupów z fundamentem i ryglem o nośnościach Mrx, MRy, Vrx, Vrv.
W celu określenia smukłości słupów (Aj = (Mki~i) w pierwszej kolejności należy ustalić długość teoretyczną U postaci utraty stateczności w analizowanej płaszczyźnie. Jak pokazano na rys. 6.32b, w przypadku występowania w ścianie bocznej hali stężeń pionowych podłużnych słupów, rygli ściennych, belek podsuwnicowych, długość teoretyczna w płaszczyźnie ramy lx może być większa od tejże w płaszczyźnie do niej prostopadłej ly.
W płaszczyźnie prostopadłej do układu poprzecznego hali długość teoretyczną słupa ly przyjmuje się równą odległości między punktami przytrzymania go przez rygle ścienne (słup w osi A rys. 6.39b), belki podsuwnicowe (słup w osi A rys. 6.39c), belkę okapową (rys. 6.39a, b). Zazwyczaj rozwiązania konstrukcyjne połączeń tych elementów ze slupami (np. na 2 śruby) uzasadniają przyjęcie prze gubowego przytrzymania w analizowanej płaszczyźnie, czyli uy = 1.0. Warunkiem założenia takiego modelu obliczeniowego jest występowanie stężenia pionowego słupów uniemożliwiającego przemieszczanie się głowicy słupa w płaszczyźnie prostopadłej do układu poprzecznego. Należy pamiętać, iż usztywnienie ryglami ściennymi może być uwzględnione w analizie słupów zewnętrznych hali (rys. 6.39b — słupy w osi A). W przypadku słupów wewnętrznych hal wie-lonawowych bez suwnic długość wyboczeniowa tych prętów może być równa odległości między fundamentem a belką okapową (rys. 6.39b — słupy w osi B). Długość teoretyczną słupa w płaszczyźnie układu poprzecznego lx przyjmuje się jako odległość między jego podstawą a osią (w przypadku zamocowania) lub punktem przegubowego oparcia rygla dachowego.
(…)
… układu poprzecznego. Częściej jednak rygle ścienne są umieszczone po zewnętrznej stronie słupów, czego konsekwencją jest możliwość utraty stateczności z płaszczyzny układów poprzecznych w postaci przestrzennej [30]. Wówczas jest korzystne zastosowanie stężeń uniemożliwiających skręcanie słupów w miejscach połączeń słupów z ryglami ściennymi (por. rys. 4.31).
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)