To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Schematy statyczne konstrukcji
Wśród najczęściej spotykanych schematów statycznych konstrukcji podziemnych można wymienić;
• łuki płaskie oparte na skałach lub ścianach sztywnych,
• łuki na ścianach odkształcalnych,
• łuki podkowiaste i kołowe o dużych strzałkach,
• pierścienie kołowe, eliptyczne oraz zespolone z łuków stropowych i spągowych,
• ustroje ramowe i skrzynkowe,
• ustroje zespolone (obudowa kotwiowa, narzut betonowy, wzmocnienia iniekcyjne).
Większość tych schematów to ustroje wielokrotnie statycznie niewyznaczalne. Szczególnie schematy uwzględniające bierne oddziaływanie górotworu, ze względu na zależność wielkości odporu górotworu od przemieszczenia obudowy, stają się układami Z nieskończenie dużą liczbą niewiadomych. Nie małym problemem obliczeniowym jest także krzywoliniowość obrysu konstrukcji, na ogół nieregularna, o zmiennej grubości przekroju poprzecznego. Wymienione względy skłaniają do niezbędnych uproszczeń umożliwiających wykonanie obliczeń statycznych.
Łuki płaskie oparte na skałach. Łuki zabezpieczające, podtrzymujące stropy wyrobisk wykonywanych w mocnych, nienaruszonych skałach są wezgłowiami opierane bezpośrednio na podłożu skalnym przygotowanym we wnękach nad ociosami tych wyrobisk. Najczęściej są one osadzone na płasko bez dodatkowych zabezpieczeń jako łuki podparte sprężyście. W szczególnych przypadkach mogą być specjalnie wyprofilowane jako łuki przegubowo podparte lub - w wyniku zakotwienia - jako łuki utwierdzone (rys. 7.1). Są to graniczne przypadki podparcia sprężystego umożliwiającego częściowy obrót i równomierne przemieszczenie pionowe. Przyjmujemy, że łuki płaskie odkształcają się swobodnie i nie są skrępowane odporem górotworu. Na ogół są obciążone tylko pionowym jego ciśnieniem.
Łuki płaskie spoczywające na ścianach sztywnych. Jeżeli sztywność ścian jest wyraźnie większa niż sztywność łuku i ściany nie ulegają odkształceniu, a jedynie przemieszczeniu, to łuk pracuje również jako ustrój sprężyście podparty. Ściana, której wysokość nie przekracza trzech grubości, może być rozpatrywana jako podpora łuku na wzór przyczółków mostowych. Obracające się pod wpływem rozporu łuku ściany współpracują z górotworem na całej ich wysokości, wywołując liniowo zmienny odpór od powiadający poziomym przemieszczeniom ścian. Ściany mogą się również przemieszczać pionowo, zachowując równomierność osiadań. W takiej sytuacji wskazane jest wykonanie analizy wpływu tarcia ścian po górotworze na pracę statyczną układu. Ponieważ tarcie jest funkcją siły docisku trących się powierzchni, więc jest ono funkcją przede wszystkim odporu górotworu. Można przyjąć, że odpór działa pod kątem tarcia do powierzchni obudowy, dając składową odporu normalnego i tarcia stycznego do tej powierzchni (rys.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)