To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Rytm okołodobowy a zdolność do pracy Kraepelin (1922) wykreślił krzywą pracy, uważał, że poziom wydajności jest uwarunkowany przez arytmetyczną sumę wszystkich dodatnich (motywacja) i ujemnych (zmęczenie) wpływów.
Graf stwierdził, że oprócz czynników wyróżnionych prze Kraepelina istnieją jeszcze inne. Zauważył następujący dzienny rytm pracy u najwydajniejszych pracowników:
Faza wdrożenia.
Dalszy wzrost wydajności aż do maksimum (ok 9-11).
Stopniowy spadek wydajności, aż do minimum (ok. 12).
Ponowny wzrost wydajności, znów do maksimum.
Ponowny spadek wydajności, aż do końca pracy.
Graf stworzył w ten sposób fizjologiczną krzywą pracy.
Jeżeli weźmiemy pod uwagę całą dobę, nie tylko godziny pracy to możemy wskazać godz. 2-3 w nocy jako minimum wydajności (badania Bjernera i Swenssona - pracownicy gazowni najwięcej błędów popełniają między 22 a 6, ze szczytem o 3, drugim takim szczytem jest godz. 15).
Cykl okołodobowy może być synchronizowany przez sztuczne synchronizatory. Np. Post-lunch phenomenon Colquhouna - sjesta poobiednia lub tygodniowy rytm pracy. Jednak doraźne zmiany „wyuczonych” cykli praca- wypoczynek mogą być przyczyną stresu (np. w pracach wielozmianowych).
Badana Kleina nad wpływem rytmów okołodobowych na proste funkcje psychiczne u pilotów. Wyniki: pewne „plateau” w ciągu dnia między 12 a 21 oraz maksymalny spadek poziomu wykonania między 3 a 6 godziną. Badania Terelaka: wpływ stresu 24-godzinnej bezsenności i pracy zmianowej na zdolność do pracy fizycznej i umysłowej. Co 4 godziny mierzono: czas reakcji na bodźce wzrokowe - najgorsze wyniki między 2-4 w nocy
koordynację wzrokowo-ruchową w tempie narzuconym i dowolnym - najlepsze wyniki między 22-1
sprawność manualną
tempo pracy umysłowej - najlepsze wyniki ok. 16
sprawność percepcyjną - najlepsze wyniki między 22-1
subiektywne poczucie czasu Jednym z czynników odpowiedzialnych za różnice indywidualne w zakresie rytmów okołodobowych jest osobowość. Colquhoun - różnice interindywidualne mają podstawę w temperamencie
Typy „ranne” i typy „wieczorne” (typologia oparta na dobowych wahaniach temp.)
Typ ranny - max. temp między 12 a 14, min. tuż po północy → max. sprawność w godzinach przedpołudniowych i jej obniżenie w godzinach wieczornych
Typ wieczorny - max. temp. między 16-18 →wyższa sprawność w godzinach wieczornych
Blacke porównywał ekstra- i introwertyków i stwierdził, że introwertycy szybciej osiągają max. temp. w godzinach wczesno-porannych w porównaniu do ekstrawertyków; u ekstrawertyków poziom aktywacji zwiększa się w ciągu dnia bardziej niż u introwertyków.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)