To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Rysunki robocze
Rysunki robocze wykonuje się z zasady oddzielnie dla poszczególnych elementów wysyłkowych. Są to podstawowe rysunki umożliwiające warsztatowe wykonanie elementu, stąd też często nazywa się je warsztatowymi. Sporządza się je w skali 1:10 (rzadziej 1:5 lub 1:20). Muszą zawierać wszystkie informacje niezbędne do wykonania elementu wysyłkowego. Na rysunkach roboczych powinny być pokazane wszystkie pozycje (części) składające się na dany element oraz jego połączenia z sąsiednimi elementami, w nawiązaniu do głównych osi, poziomów i węzłów. Przez pozycje należy rozumieć podstawowe elementy konstrukcji, które mogą być wykonane bez zastosowania łączników (spoin, śrub, zgrzelin). Na rysunku tym poszczególne pozycje muszą być zwymiarowane, oznaczone numerami i opisane. Każda pozycja powinna być oznaczona kolejnym numerem (z zastosowaniem cyfr arabskich). Rysunek roboczy może przedstawiać konstrukcję składającą się z wielu pozycji (np. rys. 1.40) lub może zawierać tylko jedną pozycję (np. pojedynczy pręt stężenia).
Do każdego elementu wysyłkowego wykonuje się na odpowiednim formularzu zestawienie materiałowe, które stanowi istotne uzupełnienie rysunku roboczego. Zawiera ono wykaz wszystkich pozycji, które składają się na element wysyłkowy, z podaniem ich oznaczeń, wymiarów, masy oraz rodzaju i gatunku materiału. Na treść rysunków roboczych składają się [65]:
— wszystkie potrzebne rzuty, przekroje i szczegóły,
— dokładne wymiary elementów,
— rozmieszczenie i oznaczenie śrub, nitów, spoin, a także otworów na śruby i nity.
— oznaczenie stanu powierzchni,
— oznaczenie elementów (zespołów) wysyłkowych,
— uwagi i wyjaśnienia potrzebne w wytwórni konstrukcji stalowych lub na montażu.
Rysunki robocze elementów kratowych powinny być objaśnione przez narysowanie w zmniejszeniu geometrycznej siatki kratownicy i naniesieniu na nią teoretycznych długości prętów (rys. 1.41).
Rysunki robocze wymagają szczególnie starannego wykonania oraz dokładnego i przejrzystego wymiarowania. Przy opracowaniu i wymiarowaniu rysunków warsztatowych trzeba uwzględniać współczesna technologię wytwarzania konstrukcji stalowych. Każdy wymiar należy umieszczać tam, gdzie jest niezbędny ze względu na kolejność poszczególnych czynności produkcyjnych.
W odniesieniu do rysunków roboczych w normie [84], a także w [52] sformułowano podane niżej zasady ogólne wymiarowania. Są to:
• Zasada wymiarów koniecznych. Należy podać wymiary konieczne i tylko konieczne do zobrazowania przedmiotu.
• Zasada niepowtarzania wymiarów. Wymiar należy podać tylko jeden raz w miejscu, w którym jest on najbardziej zrozumiały i potrzebny.
(…)
…
potrzeba, np. do określenia długości całkowitej elementu. • Zasada wymiarów oczywistych. Nie podaje się wymiarów oczywistych (np.
kąta prostego, wysokości dwuteownika walcowanego).
Przy wymiarowaniu pozycji i elementów konstrukcyjnych należy pamiętać o odchyłkach od wymiarów teoretycznych, które powstają w trakcie produkcji wyrobów walcowanych (tzw. odchyłki hutnicze) i obróbce warsztatowej. W wyniku…
… musi uwzględniać odchyłki wymiarowe wysokości konkretnego dwuteownika, co jest kłopotliwe, ale konieczne, jeśli górne półki obu belek (pokazanej na rysunku i połączonej z żeberkiem) mają być w jednej płaszczyźnie. Położenie belki względem osi modułowych przedstawiono na szkicu sytuacyjnym (rys. 1.40b).
Na rysunku 1.40a podano długość całkowitą belki (5810 mm), osie otworów zaś powiązano wymiarowo z końcami…
…. Pomijanie w projektowaniu i rysowaniu konstrukcji metalowych losowych wymiarów geometrycznych elementów oraz losowych odchyłek wymiarowych powstających w trakcie wykonawstwa (to znaczy trasowania, cięcia, nawiercania) oraz podczas łączenia za pomocą spoin, śrub, zgrzewania jest często spotykanym błędem. Może on być przyczyną obniżenia jakości oraz zmniejszenia nośności konstrukcji; jest znanych…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)