Ruch komunistyczny w XX wieku: geneza, rozwój, interpretacje
Międzynarodowy ruch komunistyczny narodził się w marcu 1919 roku, kiedy to w Rosji radzieckiej odbył się kongres założycielski Międzynarodówki Komunistycznej (Komintern), nazywanej też III Międzynarodówką. Uczestniczyło w nim 52 delegatów, oficjalnie reprezentujących partie i grupy komunistyczne z 30 krajów świata. W rzeczywistości większość delegatów mieszkała na stałe w Moskwie. Początkowo głównym zadaniem Kominternu było koordynowanie i wspieranie ruchów rewolucyjnych, w związku z przewidywanym wybuchem rewolucji światowej. Na II Kongresie Kominternu VII-VIII 1920 r. ustalono strukturę wewnętrzną organizacji oraz przyjęto 21 warunków zaproponowanych przez Lenina, których spełnienie było konieczne dla przyjęcia danej partii do Kominternu (tj. nadania jej statusu sekcji III Międzynarodówki). Wśród warunków znalazły się: obowiązek wspierania Rosji Radzieckiej w walce z kontrrewolucją, oparcie struktury wewnętrznej partii na zasadzie tzw. centralizmu demokratycznego, prowadzenie legalnej i nielegalnej walki o zdobycie władzy w swoim kraju. Na czele Kominternu stał Komitet Wykonawczy, którego pierwszym przewodniczącym został Zinowiew. Stale działającym organem było Prezydium KW, które mianowało sekretariat W. uchwały Komitetu wykonawczego były obowiązujące dla partii członkowskich. Komitet miała prawo zawieszać decyzje zjazdów partii i ich komitetów centralnych, a nawet rozwiązywać poszczególne partie (np. Komunistyczną Partię Polski w 1938 r.). Po opadnięciu fali rewolucyjnej w Europie i przejęciu pełni władzy w SZRR przez Stalina, polityka Kominternu w coraz większym zakresie miała na ceku realizację imperialistycznych interesów Moskwy, nie zaś podgrzewanie nastrojów rewolucyjnych. Działania funkcjonariuszu Kominternu koncentrowały się na prowadzeniu akcji wywiadowczej i propagandowej. Na kolejnych kongresach Kominternu odbywanych w Moskwie w latach 1921, 1922, 1925, 1928 atakowano przede wszystkim partie socjaldemokratyczne (nazywane socjalfaszystowskimi), jako rzekomo główne przeszkody do obalenia kapitalizmu.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)