To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Rozwój motoryczny , ruch rozwijający - metoda Weroniki Sherborne. Pojęcie rozwoju motorycznego i jego składniki Rozwój ruchowy polega na osiąganiu kontroli nad ruchami ciała poprzez skoordynowanie czynności ośrodków nerwowych, nerwów i mięśni. Kontrola ta wywodzi się z rozwoju odruchów i globalnej a k tywności, charakterystycznej dla noworodka w chwili urodzenia. W ciągu czterech lub pięciu lat życia osiąga kontrolę w zakresie tzw. dużej motoryki, która dotyczy wielkich powierzchni ciała używanych na przykład przy chodzeniu, bieganiu, skakaniu, pływaniu. Po piątym roku życia główny kierunek rozwoju obejmuje sferę kontroli bardziej precyzyjnych ruchów angażujących mniejsze grupy mięśni. Biorą one udział w takich czynnościach jak rzucanie i chwytanie piłki, pisanie i posługiwanie się narzędziami. W przypadku normalnego rozwoju ruchowego. Gdy nie wystąpią żadne zakłócenia ze strony środowiska ani upośledzenia rozwoju fizycznego bądź umysłowego dziecko sześcioletnie osiąga gotowość do tego, by przystosować się do wymagań szkoły i uczestniczyć zab a wowych czynnościach rówieśników. Od czego zależy rozwój motoryczny a) od dojrzewania struktur układu nerwowego i mięśniowego,. Najpierw pojawiają się odruchy, a dopi e ro później czynności dowolne. Aktywność globalna, występująca zaraz po urodzeniu, przekształca się stopniowo w proste schematy ruchów dowolnych, stanowiące podłoże dla rozwoju sprawności. Dopóki układ mięśniowy dziecka nie osiągnie odpowiedniego stopnia dojrzałości, dopóty nie będzie ono mogło opanować sprawności ruchowych. Mięśnie prążkowane, które rozwijają się przez całe dzieciństwo kier u ją ruchami dowolnymi. Gdy są dostatecznie dojrzałe, możliwa jest koordynacja czynności dowolnych. b) opanowanie przez dziecko sprawności ruchowej wymaga pewnej dojrzałości. Dopóki układ nerwowy i mięśnie nie są dobrze rozwini ę te, bezskuteczne są próby wyuczenia dziecka sprawności ruchowych. c) rozwój ruchowy wykazuje możliwe do przewidzenia sekwencje zmian. Wyróżniamy dwa prawa dot y czące kierunku ro z woju - prawo następstwa cefalokaudalnego - rozwój przebiega wzdłuż ciała, od głowy do stóp. Oznacza to, że postęp w strukturze i funkcji ujawnia się najpierw w okolicach głowy, następnie w obrębie tułowia i wreszcie w okolicach kończyn dolnych; - prawo następstwa proksymodyskalnego - rozwój postępuje od bliższego do dalszego, a więc od części ciała znajdujących się w pobliżu osi centralnej (kręgosłupa) do dalszej zewnętrznych części ciała. W obrębie różnych sfer rozwoju ruchowego występują możliwe do przewidzenia stadia. Każde stadium stanowi odrębną całość, choć jednocześnie jest uzależnione od stadium poprzedzającego i ma wpływ na stadium po nim nast ę pujące. d) można ustalić normy rozwoju ruchowego. Rozwój ruchowy przebiega we wczesnym dzieciństwie w sposób możliwy do przewidzenia co pozwala na ustalenie norm opartych na przeciętnym dziecku, w kt
(…)
… na ustalenie norm opartych na przeciętnym dziecku, w którym występują różne formy aktywności ruchowej. Normy dotyczące różnych rodzajów czynności dowolnych tj. siedzenie, stanie, sięganie, chwytanie są używane przy ocenie rozwoju umysłowego do momentu, kiedy można stosować testy inteligencji oparte na zadaniach werbalnych. e) zachodzą różnice w tempie rozwoju motorycznego. Rozwój ruchowy w szczegółach różni…
… stopniowo słabną i zanikają przed końcem pierwszego roku życia. Móżdżek gdzie mieści się ośrodek równowagi rozwija się szybko w pierwszych latach życia i osiąga praktycznie swoją wielkość kiedy dziecko ma 5 lat. We wczesnym dzieciństwie następuje także rozwój mózgu, zwłaszcza płatów czołowych, które są odpowiedzialne za ruchy wyuczone. Dopóki układ mięśniowy nie osiągnie odpowiedniego stopnia dojrzałości…
…: a) manipulacja niespecyficzna - przekładanie z ręki do ręki, wykorzystanie przedmiotów niezgodnie z przeznaczeniem - druga połowa I r. ż. b) manipulacja specyficzna - w 2 r. ż.
Lateralizacja - pojęcie, rodzaje, rozwój, znaczenie i sposób badania. Lateralizacja - ręczność - czynnościowa asymetria ciała ludzkiego, wyrażająca się zwykle w większej sprawności prawej strony ( ręka, noga, oko ) rzadziej strony lewej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)