To tylko jedna z 7 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Rozwój mostów drewnianych w dziejach ludzkości cz 3
W dokumentach z 1149 i 1150 r. poświadczono powstanie najstarszej przeprawy, biegnącej z południa przez zachowany do dzisiaj ciąg Mostów Piaskowego i Młyńskiego we Wrocławiu [28].
Czasami mosty po prostu „kładziono" na wodę; stanowiły one rodzaj pływającej tratwy. Przez rzeki najczęściej przeprawiano się na płyciznach, a brody niekiedy ulepszano przez brukowanie, umacniając rozmyte przejście kamieniami wrzucanymi do koryta. Taki brukowany bród również nazywano mostem, chociaż znajdował się pod wodą, a nie ponad nią.
Najbardziej znanym polskim mostem „na łyżwach" - tj. na płaskodennych łodziach - był most przez Wisłę wzniesiony w 1410 r. pod Czerwińskiem. Most ten stał się sławny, gdyż wydatnie przyczynił się do zwycięstwa Władysława Jagiełły pod Grunwaldem. Umożliwił przeprawienie się wojska w ciągu trzech dni na drugi brzeg Wisły, co całkowicie zaskoczyło Krzyżaków. Był to most „złożony" (composi-tus) o „zadziwiającej konstrukcji" (structura mirabilis), był bowiem posadowiony na 168 łodziach długości 5,0 m, szerokości 1,5 m i wysokości 1,0 m. Poszczególne przęsła mostu miały rozpiętość około 6 m.
Budowane na Wiśle tzw. mosty łyżwowe bardzo często znosiła wysoka woda. Na przykład w 1475 r. na skutek długotrwałych opadów wezbrane wody Wisły zerwały nie tylko most łączący Kazimierz (dzielnicę Krakowa) z Krakowem, ale również wszystkie inne mosty w pobliżu.
Pierwszy stały most na Wiśle wybudowano w Toruniu na miejscu rozbieranego i ponownie ustawionego mostu łyżwowego, którego utrzymanie było bardzo kłopotliwe. Miasto wystarało się o pozwolenie na wybudowanie mostu stałego i uzyskało je na podstawie przywileju króla Jana Olbrachta (1497). W ciągu trzech lat na słupach drewnianych wbitych w dno rzeki stanął most, którego wykonawcą był mistrz Piotr Postula z Budziszyna. Most leżajowy długości 1250 kroków i rozpiętości przęseł 3-5-6 m.
Istniał on najdłużej ze wszystkich stałych mostów na ziemiach dawnej i ówczesnej Rzeczypospolitej. Rokrocznie naprawiany, uzupełniany i odbudowywany przetrwał do 1855 r., tj. ponad 350 lat (rys. 2.11).
Mosty drewniane budowano również poza Europą. Znane są chińskie mosty wspornikowe, które często miały kamienne filary. Dochodziły niekiedy do dość znacznej długości kilkuset kroków. Pomimo dużej wprawy w użyciu drewna, Chińczycy nigdy nie wpadli na pomysł stosowania kratownicy w drewnianych mostach. Tak samo zresztą dachy budynków opierali na skomplikowanym systemie słupów, belek i wsporników. Przy budowie mostów stosowano takie same zasady jak przy wznoszeniu budynków. Drewniane mosty chińskie były zwykle bogato zdobione i z zasady przykryte dachem. Oryginalna konstrukcja przedstawiona na rys. 2.12 powstała kilka wieków temu. Od tego czasu była kilkakrotnie wymieniana.
(…)
… w regularnych odstępach umożliwiając przejście do domów. Świadectwa pisane na ten temat znajdują się w pamiętnikach hiszpańskich konkwistadorów z XVI wieku.
Rzemieślnicy szwajcarscy znani byli ze swych zdolności ciesielskich i wprawnej obróbki drewna, a także pomysłowości wykonawstwa. Świadczą o tym liczne i pięknie wykończone mosty drewniane [114]. Niektóre z nich zachowały się do naszych czasów, jak np…
…, stosowanymi do wzmocnienia belek drewnianych, zaczęto stosować dźwigary kratownicowe. Kratownice znane były i używane od dawna w konstrukcji dachów, ale w budownictwie mostowym znalazły szerokie zastosowanie dopiero dzięki rozwinięciu konstrukcji przez Andrea Palladio (1508 4- 1580). Pokreślił on słusznie, że kratownice mają liczne zalety, ponieważ są tańsze, umożliwiają wykonanie przęseł o większej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)