Rozwój mostów drewnianych w dziejach ludzkości - wykład - dźwigar Erazma

Nasza ocena:

3
Pobrań: 21
Wyświetleń: 2695
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Rozwój mostów drewnianych w dziejach ludzkości - wykład - dźwigar Erazma  - strona 1 Rozwój mostów drewnianych w dziejach ludzkości - wykład - dźwigar Erazma  - strona 2 Rozwój mostów drewnianych w dziejach ludzkości - wykład - dźwigar Erazma  - strona 3

Fragment notatki:

Rozwój mostów drewnianych w dziejach ludzkości cz 4
Rozwinięciem tej konstrukcji jest kolejny typ mostu zaprojektowany przez Pal­ladio, w którym każdy zastrzał podpiera słupek, każdy zaś słupek podtrzymuje bel­kę poprzeczną i belkę podłużną krawędziową (rys. 2.18). W ten sposób każdy człon mostu przejmuje prawie całkowicie swój własny ciężar. Mosty tego typu są szersze na początku i zwężają się ku środkowi.
W trzecim typie kratownicy zastrzały biegną od jednego słupka do drugiego, przy czym dodano jeszcze dwa dodatkowe zastrzały po obu końcach, co bardziej wzmacniało konstrukcję (rys. 2.19).
Ukoronowaniem projektów Palladia jest czwarty typ mostu z wygiętym górnym pasem i drugorzędnymi usztywnieniami, przez co uzyskuje się kratownicę w kształ­cie łuku (rys. 2.20).
Również według jego projektu zbudowano most przez rzekę Cismone we Wło­szech (rys. 2.21).
Konstrukcje zaprojektowane przez Palladio były budowane w Europie aż do końca XVIII wieku. Stanowiły również inspirację dla amerykańskich budowniczych, którzy je rozwinęli w XIX wieku.
W Polsce nietypowym mostem ze względu na konstrukcję był most w Warsza­wie, który rozpoczęto budować 25 czerwca 1568 roku na polecenie króla Zygmun­ta Augusta i zakończono w kwietniu 1573 r. za czasów panowania Anny Jagiellon ki. Most miał około 500 m długości i 6 m szerokości. Widok mostu tzw. Zygmun-towskiego według historycznej ryciny Brauna pokazano na rys. 2.22. W moście tym zastosowano dźwigar nietypowy, nazwany dźwigarem Erazma Ciotko, od nazwi­ska budowniczego mostu. Ten typ dźwigara wykorzystano tylko w tym moście. W dźwigarze zastosowano ramę nałożoną na tzw. schemat wrocławski. Historycy mostównictwa nie wyjaśnili definitywnie jej roli. Niewątpliwie zmniejsza ona do połowy długość wyboczeniową ściskanych skrajnych elementów skośnych wiesza-ra. Ale czy Erazm Ciotko zrobił to świadomie? Niektórzy historycy podejrzewają go jednak tylko o chęć wzmocnienia i usztywnienia środkowej części dźwigara. Na rys. 2.23 wykazano, że nałożenie prostokątnej ramy i dźwigara wrocławskiego daje dźwigar Erazma Ciotko.
Przyczółki omawianego mostu składał}' się z gęsto wbitych pali dębowych. Utwo­rzoną w ten sposób ściankę zasypano materiałem kamiennym i ziemią do wysoko­ści jezdni, która znajdowała się 4 m ponad poziomem wody. Most miał 18 stałych filarów z pali dębowych wbitych na głębokość 6 -r 8 m w dno rzeki. Wbijano je parami przy użyciu ciężkich kafarów dębowych obitych żelazem. Stałe filary były zabezpieczone izbicami przed niszczycielskim działaniem kry. Od strony Pragi most miał 3 podpory na „łyżwach", które pełniły rolę śluzy, przez co umożliwiały ruch tratw i innych obiektom' pływających po rzece.


(…)

… także „Łacina". Brak danych, kiedy został pierwszy raz zbudowany oraz ile razy był nisz­czony i odbudowany. Most ten miał długość przeszło 320 kroków, to jest około 250 metrów. Miał konstrukcję leżajową. Czterdzieści przęseł mostu miało rozpiętości 5 -i- 6 ni (rys. 2.24).
W marcu 1651 roku powódź zniosła wszystkie poznańskie mosty łącznic z tym mostem. Most „Łacina" ponownie odbudowano. Nadwątlony most…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz