ROZWÓJ MORALNY w ujęciu J. Piageta moralność to zbiór norm i wartości, wzorów zachowania i ideałów osobowych, regulujących postępowanie jednostki i służących do odróżniania przez konkretną jednostkę, grupę lub społeczeństwo tego co dobre i właściwe, od tego co złe. W moralności współczesnego człowieka widać ślady koncepcji:
epikurejczyków, zgodnie z którą ideałem jest człowiek w pełni niezależny od świata materialnego,
idei samodoskonalenia, samorealizacji, idei identyfikacji z określonym nieomylnym autorytetem i jego wolą, społecznego nurtu moralności, opartego na idei kierowania się dobrem możliwie największej liczby osób. Zdaniem B. Wojciszke ludzie dysponują wieloma kodami etycznymi leżącymi u podstaw sądów moralnych. B. Wojciszke wyróżnia 5 kodów etycznych : etykę autonomii , w której najważniejsze jest dobro drugiego człowieka, etykę kolektywistyczną , w której liczy się dobro własnej grupy, jej interesy i prawa. etykę dobra powszechnego , dla której wartością centralną jest dobro społeczności jako całości, etykę godności , zgodnie z którą najważniejsze jest godne życie, etykę produktywności , w której wartość naczelną stanowi produkcja dóbr, Wraz z wiekiem stopniowo uczymy się rozróżniać trzy typy zdarzeń społecznych (trzy ich domeny): następstwa dotyczą jedynie samego sprawcy ( domena osobista ), zawsze wyrządzają krzywdę innym ludziom ( domena moralna ), dotykają co prawda drugiego człowieka, ale nie zawsze są związane z jego krzywdą ( domena konwencjonalna ). Są 3 sposoby pojmowania rozwoju moralnego (3 szkoły myślenia odwołujące się do 3 różnych metafor): Metafora organicznego wzrostu Metafora maszyny Metafora postępu w dyskursie i konwersacji KONCEPCJA PIAGETA Jego model wyrósł z badań prowadzonych w latach 20 - 30 - tych. Metodą była obserwacja plus eksperyment z rozwiązywaniem zagadek poznawczych. Rozwój moralny polega
nie tyle na biernym przyjmowaniu gotowych i danych przez społeczeństwo norm moralnych, ile raczej na aktywnym organizowaniu i reorganizowaniu wiedzy moralnej, jaka dziecko gromadzi w interakcjach z innymi ludźmi. Realizm moralny to tendencja dziecka, by traktować obowiązki i związane z nimi wartości jako istniejące same w sobie, niezależne od świadomości, narzucające się przymusowo,
bez względu na to, w jakie okoliczności jest uwikłana jednostka.
(…)
… od jakiejkolwiek presji zewnętrznej. I STADIUM ANOMII (pierwsze 2- 4 lata życia) amoralizm poznawczy, czyli brak jakichkolwiek motywacji moralnego zachowania. dziecko zdobywa elementarną wiedzę o tym, co jest dobre, czyli aprobowane przez dorosłych, a co jest złe, czyli nieaprobowane, ale nie potrafi się tą wiedzą posługiwać.
II STADIUM HETERONOMII MORALNEJ (od 5 do 7/9/10 lat )
charakteryzuje się traktowaniem norm moralnych jako narzuconych przez starszych i obowiązujących w zasadzie tylko wtedy, gdy jest się pod tych starszych kontrolą. W stadium tym można wyróżnić:
fazę egocentryzmu
fazę konformizmu UWAGA!!!!!Dla heteronomii moralnej charakterystyczne są:
Dobro określa się przez posłuszeństwo. Istotne jest przestrzeganie litery, a nie ducha prawa. Obiektywistyczna koncepcja świadomości. Poczucie immanentnej sprawiedliwości. III STADIUM SOCJONOMII (od 9 do 13 lub 14 roku życia) konwencjonalizm moralny, czyli dążeniem do zgodności własnego postępowania z tym, co ogólnie przyjęte i oczekiwane, jest to moralność partykularystyczna, grupowa.
IV STADIUM AUTONOMII MORALNEJ (od 14 (15) do 21 (22) roku życia)
interioryzacja (uwewnętrznieniem) norm moralnych, które stopniowo nabierają charakteru powinności…
… najbardziej istotna staje się aprobata rówieśników. Jeszcze później tzw. opinia społeczna, czyli opinia ogółu. Ostatni etap to wsłuchiwanie się w głos aprobaty wewnętrznej. …
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)