To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Rozmycie dna przy filarach
Odrębnym zagadnieniem jest rozmycie dna przy filarach mostowych. Podpora mostu stanowi bowiem przeszkodę, która powoduje zaburzenia w przepływie wody, co pociąga za sobą lokalne rozmywania dna. Gdy zakres rozmycia jest rozległy, może dojść do zmniejszenia nośności podpory, a w skrajnym przypadku do katastrofy, całkowitej utraty przez podporę nośności. Zasadniczy wpływ na obszar rozmycia wokół podpory ma:
- kształt i wymiary filara, a zwłaszcza ukształtowanie jego części czołowej,
- rodzaj podłoża,
- prędkość wody w cieku powyżej mostu,
- przebieg wezbrania i maksymalne natężenie przepływu.
Obserwuje się również wyraźny wpływ ustawienie filara w stosunku do nurtu. Jeśli kąt pomiędzy osią filara i nurtu jest większy od 5 + 10°, to wyraźnie wzrasta zakres lokalnego rozmycia.
Zwiększenie prędkości przepływu wody, a także powstawanie poprzecznych do podpory składowych prędkości wody, przyczynia się do miejscowego spiętrzenia wody, a następnie odpadania wzdłuż tworzącej podpory. Po dojściu do dna następuje odchylenie strumienia w kierunku czoła podpory. Strumień porywa z dna cząstki gruntu, powodując powstawanie zagłębienia przy czole podpory. W powyższym zagłębieniu dochodzi dodatkowo do walcowego zawirowania cieku, co zwiększa efekt rozmycia.
Wraz z pogłębieniem się rozmycia maleje prędkość wody wokół podpoiy i rym samym zmniejsza się spiętrzenie, co powoduje stopniowe zanikanie efektu rozmycia. W rezultacie na skutek rozmycia dochodzi do uformowania się wokół podpory charakterystycznego miejscowego zagłębienia. Wymyty grunt odkłada się za podporą, tworząc często charakterystyczną łachę.
Głębokość powstałego leju wokół podpory ma zazwyczaj charakter zmienny, co wynika ze zmian prędkości przepływającej wody (zmiany głębokości cieku) oraz granulacji naniesionego kruszywa.
Kinematyka przepływu wody wokół podpory jest bardzo złożona. Dlatego do tej pory nie udało się opracować pełnego modelu teoretycznego. Z tej przyczyny w obliczeniach miejscowego rozmycia posługujemy się na ogół formułami empirycznymi. Na podstawie badań ustalono, że względna głębokość miejscowego rozmycia może być wyrażona związkiem [40]:
Szeroką prezentację wzorów, pozwalających na obliczenie rozmycia dna, można znaleźć np. w pracy [52], a jeszcze inne propozycje w pracy [40]. Załącznik do rozporządzenia [42] podaje następujący wzór na obliczenie miejscowego rozmycia przy filarze:
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (1)
Dominika napisał(a):
2019-01-11 14:52:31
Mogę wiedzieć z jakiego źródła pochodzi wzór 3.17 ?