ROLE WYPOWIEDZI Rola opisowa - pełnią przede wszystkim zdania oznajmujące, polega na tym iż wypowiedz służy do opisu że tak a tak jest lub tak a tak nie jest, Rola sugestywna - polega na tym że wypowiedz ma skłaniać odbiorcę do określonego postępowania. Zdania rozkazujące, prośby, życzenia, itp., Rola ekspresyjna - polega na tym że wypowiedz służy do wyrażania czyjegoś stanu emocjonalnego bądź intelektualnego, Rola performatywna - polega na tym że przez wypowiedzenie pewnych słów w określonej sytuacji dokonuje się określonej czynności kulturowej, np. przebaczenia, obiecania. NAZWY I) proste - składają się tylko z jednego wyrazu, złożone - składają się z więcej niż jednego wyrazu, II) konkretne - takie nazwy które są znakami rzeczy („stół”) albo osób („sędzia”), ewentualnie czegoś co wyobrażamy sobie jako rzecz lub osobę („kwiat paproci”, „nimfa”): gdy ma desygnat (1 lub więcej) gdy nie ma desygnatu ale wyobrażamy to sobie, gdy jest rzeczą, osobą ..., abstrakcyjne - takie nazwy które nie są znakami rzeczy czy osób ani czegoś, co sobie jako rzecz czy osobę wyobrażamy. Wskazują one na pewną cechę wspólną wielu przedmiotów („białość”), na pewne zdarzenia czy stany rzeczy („płacz”, „kradzież”) albo na pewien stosunek między przedmiotami („braterstwo”, „wyższość” ), III) indywidualna - wskazuje na desygnat jako na coś co jest tak a nie inaczej nazywane bez względu na swoje cechy, generalna - wskazuje na desygnat jako na coś co posiada określony zespół cech, IV) ogólne - więcej niż jeden desygnat, jednostkowe - 1 de sygnat, puste - brak desygnatu, V) zbiorowa - nazwy, których desygnatami są nie poszczególne rzeczy, lecz takie przedmioty, które traktujemy jako agregaty złożone z poszczególnych rzeczy, nie zbiorowa - VI) ostra - jeśli umiemy bez wątpliwości rozstrzygnąć o każdym napotkanym przedmiocie, z którym odpowiednio się zapoznaliśmy, czy jest on, czy nie jest desygnatem pewnej określonej nazwy, nie ostra - jeśli o pewnych napotkanych przedmiotach, mimo dobrego zapoznania się z ich cechami, nie umiemy orzec, czy są, czy nie są desygnatami danej nazwy. Supozycja prosta - gdy jest jeden desygnat, formalna - wyraz może być nazwą dla całego gatunku przedmiotów, dla oznaczenia całej klasy desygnatów tej nazwy, materialna - DEFINICJA I) sprawozdawcza - wskazuje, jakie znaczenie ma, czy też miał kiedyś definiowany wyraz w pewnym języku. Ma odtwarzać takie znaczenie wyrazu, jakie ma on w danym języku,'
(…)
…, gdyż już przy jednym zdaniu fałszywym całość jest fałszywa.
Funktor alternatywy nierozłącznej
używa się też znaków p+q, Apq
- warunkiem wystarczającym prawdziwości alternatywy zwykłej jest prawdzi-wość choćby jednego argumentu zdaniowego. Natomiast warunkiem wystar-czającym fałszywości alternatywy zwykłej jest fałszywość obu zdań składowych.
Funktor alternatywy rozłącznej (lub)
- zdanie złożone jest prawdziwe gdy jeden i tylko jeden z argumentów zdaniowych jest prawdziwy oraz jeden i tylko jeden jest fałszywy. Dla fałszywości alternatywy rozłącznej wystarcza, aby argument był tej samej wartości logicznej (oba prawdziwe albo oba fałszywe).
p ⊥ q ⇔ ~ (p ≡ q)
Funktor dysjunkcji (albo)
- zdanie złożone jest prawdziwe, jeśli przynajmniej jedno ze zdań składowych jest fałszywe. Prawdziwość obu zdań składowych jest warunkiem wystarczającym fałszywości dysjunkcji.
Funktor równoważności (funktor prawdziwościowy)
- zdanie złożone jest prawdziwe wtedy i tylko wtedy, gdy oba zdania składowe są tej samej wartości logicznej, fałszywe - jeśli zdania są odmiennej wartości logicznej,
Funktor implikacji
p ⊃ q
- implikacja jest fałszywa tylko wtedy gdy jej pierwsze zdanie (poprzednik) jest prawdziwe, a drugie (następnik) fałszywe.
p ⊃ q d f ~ (p ∙ ~q…
… jest kolorowe i x jest żółte,
Funkcje:
„każde S jest P”
„jeśli p, to q”
Zdanie złożone - zdanie w obrębie którego występuje część będąca odrębnym zdaniem.
Zdanie proste (kategoryczne) - zdanie w obrębie którego nie występuje część będąca odrębnym zdaniem:
„a jest b”
„a ma własność b”
Zdanie atomiczne - orzekające, że jakieś indywiduum x, określona jednostka oznaczona nazwą indywidualną, przynależy…
…, to q
i p .
Więc: q
ten schemat odpowiada prawu logicznemu zwanemu modus ponendo ponens:
T [(p ⊃ q) ∙ p] ⊃ q
We wnioskowaniu dedukcyjnym przesłanka czy koniunkcja przesłanek jest racją, a wniosek - następstwem logicznie wynikającym z tej racji: wnioskowanie przebiega tu zgodnie z kierunkiem wynikania. Prawo logiczne, według którego przebiega wnioskowanie, gwarantuje niezawodność wnioskowania…
…, chociażby pośrednio (w czyjeś głowie). Wnikanie jest poza czasem i przestrzenią.
Racja } zdania, które łączy obiektywny Stosunek Wynikania
Następstwo }
Przesłanka }zdania, z których pierwsze, uznane przez kogoś za prawdziwe, jest dla tej Wniosek }osoby podstawą uznania drugiego zdania za prawdziwe w akcie Wnioskowania
PRAWA LOGICZNE
Prawo logiczne (tautologia logiczna) - to funkcja zdaniowa…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)