Rola
Rolę można zdefiniować jako „pomost” łączący jednostkę z grupą. Poprzez swoje związki z innymi osoba może być poznana i poznać siebie w dających się przewidzieć wzorach zachowania, wynikających z ról społecznych, które reprezentuje. W ten sposób rola staje się integrującym elementem osobowości.
Każda jednostka pełni wiele ról, które są ze sobą wzajemnie powiązane i głęboko zakorzenione w nawykach jej umysłu i predyspozycji do działań.
Role składają się z wielu wzorów zachowania. Jeśli skierowane są na spełnienie funkcji społecznych, wzory te dają początek takiej roli, która może być określona w stosunku do potrzeby społecznej będącej jej sednem, jak również w stosunku do grupy, którą jednostka reprezentuje.
Każda jednostka wkracza w liczne związki interpersonalne czy grupowe i w każdej takiej sytuacji pełni pewną rolę (ojciec, syn, pracownik, nauczyciel), choć przecież pozostaje tą samą osobą.
Warto zwrócić uwagę, że bez względu na to, do jakiej grupy jednostka należy, nie dokonuje ona żadnych zmian w swojej osobowości, jest tylko zdolna do takiego zachowania, jakie dyktują oczekiwania związane z daną rolą.
Elastyczność i zdolność dostosowywania się do różnych sytuacji to zaleta „kierownictwa na miarę XXI wieku”. Nowoczesny zarząd przedsiębiorstwa musi umieć dostosowywać się do różnych zadań, jako że otoczenie, którym trzeba kierować, staje się coraz bardziej różnorodne i złożone.
Owa pogłębiająca się różnorodność może być przedstawiona jako „poszerzenie niespecyficznych umiejętności”, powiązanych z tymi cechami ról, które są związane z odpowiedzialnością (zdolność do działania), tak aby mogły być one przeniesione na aspekty stosunków i integracji (jak działać, dlaczego działać, w stosunku do kogo) i by w ten sposób można było myśleć i wyrażać się w odpowiednich kategoriach czasu i przestrzeni. Niemniej jednak owo oczekiwanie określonego zachowania ze strony kierownictwa zależy od sytuacji i pozycji grupy, w której owo kierownictwo pracuje.
Czynniki poprzez które jednostka działa i realizuje swoją rolę to sytuacja, pozycja i grupa.
Możemy stwierdzić, że role są „gotowymi” i z góry ustalonymi wzorami zachowań, do których przystosowuje się jednostka.
Co się tyczy roli osób kierujących, ogromnie ważne jest, aby zrozumiały one drogę (wyznaczanie czy nabór), którą jednostka (pracownik) przebyła w celu pełnienia danej roli.
W tym względzie jedynie druga droga (nabór) gwarantuje doskonałą harmonię pomiędzy rolą a osobowością.
Jeśli tak się dzieje, kierownictwo „czuje się zdolne” radzić sobie z wieloma sytuacjami, których źródłem jest taka rola, bez wywoływania konfliktu pomiędzy zewnętrznym zachowaniem (podejmowanie decyzji, planowanie działań) a wewnętrznymi potrzebami i motywacjami (poszukiwanie sukcesu, samorealizacja).
(…)
… strony wypadkową nieustannej presji ze strony przemysłu i techniki oraz stałego postulatu, by „dotrzymywać kroku”, a z drugiej rezultatem problemów, które mogą mieć źródło w sferze równowagi psychofizycznej jednostki.
Jasne jest, że częstokroć to nie sama praca jest przyczyną zaburzeń, ale fakt, że jednostka przenosi na nią swoje fantazje, motywacje i ukryte pragnienia.
„Człowiek sukcesu” miewa problemy…
… jako drogę do zrealizowania się i inwestuje w nią tyle psychicznych i fizycznych środków, ile tylko może, nawet z uszczerbkiem dla jego związków z innymi ludźmi.
Mamy więc wizerunek bardzo aktywnej, zdolnej osoby, o dużej inteligencji, ambitnej, o maksymalnej samokontroli. To właśnie ta narcystyczna postawa towarzyszy bardzo zaborczemu Superego i pozwala osiągać satysfakcję przez perfekcjonizm, czego…
… bardzo się różnią w zależności od osobowości jednostki i wykazują duży „rozrzut” w gotowości do reagowania w kategoriach roli prywatnej i roli oficjalnej.
Jednostka wykorzystuje odpowiednie mechanizmy obronne w rozwiązywaniu tego rodzaju konfliktów, ponieważ organizm musi za wszelką cenę utrzymać swoją jedność i pogodzić sprzeczne tendencje.
Na płaszczyźnie osobistej działają liczne mechanizmy, które pozwalają…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)